دسته: جنبش ۸۸

دریافت نسخه‌ی پی.دی.اف. جزوه توضیح پراکسیس برای انتشار این جزوه اعتراضات خیابانی پس از انتخابات ۱۳۸۸ برای بسیاری به گونه‌ای خاطره‌ی جمعی (و عمدتاً نوستالوژیک) بدل شده است که تأمل درباره‌ی چیستی و سرانجام آن دخلی به وضعیت و ضرورت‌های امروز جامعه‌ی ما ندارد. در مقابل چنین درکی، می‌توان گفت جنبش اعتراضی ۸۸، یا آنچه که عموماً «جنبش سبز» نام گرفت، بخشی مهم از تاریخ بلافصل ماست که تاثیراتی جدی بر گفتمان‌های حاکم بر فضای کنش‌گری سیاسی بر جای نهاده است؛‌ رد این تاثیرات را تا انتخابات ۱۳۹۲ و حتی فضای «آشتی ملی»‌ پس از آن -تا امروز- می‌توان پی‌گرفت. در این معنا، این جنبش بیش از آنکه شکاف‌های دیرین درون آرایش سیاسی حاکمیت را عیان کند، واقعیت‌هایی از وضعیت ازهم‌گسیخته‌ی جامعه‌ی امروز ایران و شکاف‌ها و گرایش‌های درونی آن ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF توضیح پراکسیس: این متن جمعیِ پراکسیس، پیش‌تر به‌عنوان سخن پایانی در ویژه‌نامه‌ی ´در باب گسست: جزوه‌ای در بازخوانی انتقادی «جنبش سبز»´ در تاریخ فروردین ۱۳۹۲ و در گیرودار بحث‌های پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری، در وبسایت پراکسیس منتشر شده بود. بازنشر آن، با این هدف صورت گرفته تا به سهم خود به ضرورت بازبینی انتقادی خیزش مردمی در سال ۸۸ و پس ازآن پاسخ گفته و بتواند به بحث‌های انتقادی جدی حول این موضوع دامن زند. نسخه‌ی پی.دی.اف کل جزوه‌ را می‌توانید از طریق لینک زیر دریافت کنید: http://docs.praxies.org/Bazkhani_Jonbesh_e_Sabz.pdf * * *   پرسش مهمی که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ در ذهن بسیاری می چرخد این است: «نسبت شرایط امروز ایران با جنبش اعتراضی پسا انتخاباتی ۱۳۸۸ چیست؟» در دل این سوال، پرسش‌های دیگری هم نهفته ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF توضیح پراکسیس: متنی که می‌خوانید، فراخوانی است که «جمعی از نیروهای چپ تورک، کورد و فارس» نوشته‌اند و برای انتشار در اختیار پراکسیس نیز قرار داده‌اند. پراکسیس به دلیل همدلی کامل با نفس این کنش و محتوای متن، این فراخوان را منتشر می‌کند.   دفاع از آرمان‌های کوبانی یک دو سه… هزاران کوبانی بسازیم! فراخوان برای حضور در میدان انقلاب تهران، یکشنبه مورخ ۱۳۹۳/۰۷/۲۰ ساعت ۴ بعدازظهر این روزها جریان‌‏های مسلط رسانه‏‌ای، بنگاه‌‏های حقوق‌‏بشری، فعالان فضای مجازی و تنظیم‏‌کننده‏‌گان و امضاکننده‌‏گان بیانیه‏‌های «حمایت می‌‏کنیم و محکوم می‏‌کنیم»، موضوع تازه‏‌ای برای سرگرمی‌‏های سیاسی خود جفت‏‌و‏جور کرده‌اند: کوبانی! آن‏ها حاضرند تا چندین و چند هفته از مردم بی‏‌دفاع کوردستان سوریه و خطر نسل‏‌کشی در کوبانی بگویند، اما هرگز از تجربه‌ی دو‏ساله‌ی خودمدیریتی دموکراتیک شورایی حرفی به میان نیاورند. از ادامه‌ مطلب …

گزارش ویدئویی از صفوف اعتصاب کارگران در بوینوس‌آیرس | با زیرنویس فارسی ۱. اعتصاب سراسریِ ۱۰ آوریل به مثابه اعلامیه‌ی اعتراضی طبقه‌ی کارگر علیه دولت سرمایه در تاریخ ۱۰ آوریل ۲۰۱۴ در شهرهای مختلف آرژانتین، اعتصاب سراسری و گسترده‌‌ای در اعتراض به کاهش سطح حقوق و دستمزدها برپا شد. به گفته‌ی برخی از فعالین که در روند هماهنگیِ این کنش عظیم کارگری مشارکت داشتند، این اعتصابِ سراسری اعلامیه‌ای بود از سوی طبقه‌ی کارگر آرژانتین در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی راست‌گرایانه‌ی دولت آرژانتین. فراخوان عمومی به این اعتصاب در همایشی با گردهم‌آییِ بیش از چهار هزار نفر از فعالین کارگری در تاریخ ۱۵ مارس («مجمع ملیِ اتحادیه‌های مبارز»)، به تصویب رسید*. فراخوان به این اعتصاب عمومیْ مورد پشتیبانیِ وسیع نیروی کارِ سراسر کشور واقع شد،‌ طوری که سطح مشارکت و دامنه‌ی ادامه‌ مطلب …

  در تعیین چگونگی رویکرد به رویدادها و روندهای تاریخی، آموزه‌ی مسلط آن است که «باید دید از تاریخ چه می‌توان آموخت؟». در پس این آموزه‌‌ی رایج، تاریخ پیشاپیش مقوله‌ی مرده‌ای فرض می‌شود که انسان‌های زنده بناست آن را تشریح کنند تا از تجربیات نهفته در آن درس‌ بگیرند. مشکل آنجاست که حتی اگر درس‌آموزی از تاریخ ضرورتی غیر قابل انکار باشد، درکی نادرست از تاریخ (به سان گذشته‌ای مرده و انسان‌زدایی شده) و درکی کلیشه‌ای از درس‌های مطلوب تاریخی، نمی‌تواند پایه‌ی هیچ تامل نقادانه‌ و بازآموزی رهایی‌بخشی قرار گیرد؛ جز آن‌که به کار تاریخ‌نگاری‌ های رسمی برای تثبیت پایه‌های واقعیت‌های امروزی بیاید. در مقابل این رویکرد تقلیل‌گرایانه نسبت به خوانش تاریخ، باید بر این نکته تاکید کرد که آنچه که ما را ناگزیر به خوانش تاریخ می‌کند، ضرورت درس‌گیری ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF جزوه طی دو ماه گذشته بار دیگر تاریخچه‌ی سرکوب‌های پس از انقلاب ۵۷‌، به موضوعِ بحث‌ها و مناقشات حادی در فضای رسانه‌ای بدل شد. در راستای وفاداری به صدای سرکوب‌شد‌ه‌گان و در دفاع از روایت‌های محذوفان، بر آن شدیم تا در پیوند با همین بحث‌ها مجموعه‌ای از متون انتقادی را کنار هم بیاوریم، تا به میانجی هم‌نشینی این متن‌ها و صداها، مخاطبان بیشتری را به تامل درباره‌ی ضرورت حفظ و برجسته‌سازی روایت‌های حذف‌شدگان از روندهای تاریخ معاصر فرا بخوانیم. از دید ما چنین ضرورتی نه صرفا برآمده از مقوله‌های وجدانی و مسئولیت‌های شخصی در برابر سرکوب و فاجعه، بلکه ضرورتی سیاسی در امتداد راه‌جویی‌ها و راهگشایی‌های جمعی برای خروج از بن‌بست‌ کنونیِ عرصه‌ی مبارزه است. چرا که پیش‌شرط خروج از این بن‌بست، احیای آرمان‌خواهی و باور به انقلاب ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مقدمه چندی پیش انتشار گفتگوی مینا خانلرزاده با منصور تیفوری۱ با عنوان «جعل تاریخ و حافظه‌زدایی: خشونت علیه حافظهء فرهنگیِ ضد سرکوب» منجر به برخی واکنش‌های انتقادی شد. از جمله، "محمود دلخواسته" یادداشت کوتاهی در نقد صحبت‌های منصور تیفوری نوشت که به رغم انتشار فیسبوکی آن۲، از آن‌جا که گزاره‌‌هایی را برجسته می‌کند که در اشکال دیگری هم در فضای رسانه‌ای تکرار می‌شوند، لازم است در  راستای لایروبی تاریخ از  زنگار جعل و تحریف، قدری بر آن‌ها درنگ کنیم و از صحت و سُقم‌ شان جویا شویم. شاید بشود از خلال تقابل دو نگاه یاد شده، به چیزی فراتر از یک روایت از تاریخ و نقد آن روایت دست پیدا کنیم. "دلخواسته" در این متن کوتاه، فهرست بلندی  از وقایع و اعمالی که به دست کومله و جریانات چپ در کردستان انجام شده تهیه ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF اهمیت و چرایی مبارزات دانشجویی به طور کلی دانشگاه هنوز هم -به رغم رشد سیاست‌های خصوصی‌سازی آموزش- مکانی است که انبوهی از فرزندان جامعه از طبقات و لایه‌های اجتماعی مختلف را گرد هم می‌آورد. از این رو تحرکات و مبارزات دانشجویی یکی از عرصه‌‌هایی است که طبقات فرودست جامعه می‌توانند بخشی از همراهان و روشنفکران ارگانیک خود را در بستر آن پرورش دهند. به دلیل فعال بودن دانشجویان در حوزه‌های فکری و فرهنگی و شور دخالتگری آن‌ها در صورت‌بندی‌های فکری مستقر در جامعه، مبارزات دانشجویی یکی از عرصه‌‌های مشارکت در آن دسته از پیکارهای گفتمانی است که برآیند آن‌ها فضای ذهنی جامعه و باورهای کلیِ مورد پذیرش عموم را تعیین می‌کند. از این نظر، بخشی از روشنفکران ارگانیگ طبقه‌ی کارگر در متن این پیکارها درس‌آموزی می‌کنند تا ضمن کسب آمادگی برای ادامه‌ مطلب …

  دریافت نسخه‌ی PDF در شرایط ویژه‌ی امروز ایران، به ویژه پس از افول جنبش 88 و تخطئه‌ی آرمان‌گرایی در لوای سیاست واقع‌گرایانه، پرسش‌های جدی مطرح هستند که در هیاهوی انتخابات 92 و بحث بر سر چرایی «شرکت یا عدم شرکت» در انتخابات و در ادامه‌اش در روند مذاکرات هسته‌ای ایران با غرب، عامدانه یا سهل‌انگارانه بی‌پاسخ مانده‌اند. پرسش‌هایی از این دست، که برای توسل به «سیاست مردم» به ناچار باید به آنها بازگشت و در پی یافتن پاسخ آنها برآمد: آیا تصور این مسأله ممکن است که «سیاست» چیزی غیر از بازی منافع دولت‌مردان باشد، و «مردم» چیزی غیر از مُهرگانی باشند که به دست د‌ولت‌مردان و در جهت منافع‌شان به کار گرفته می‌شوند؟ چه راهی هست برای رسیدن به مرحله‌ای که سیاست تنها محل دعوی سیاست‌مداران نباشد، سیاست‌مدارانی که ادامه‌ مطلب …

١٦ آذر است، روز دانشجو. لازم نیست که کلیشه وار به مرور تاریخ خوابیده پشت این مناسبت بپردازیم، اما لازم است تا از خلال ١٦ آذر سال ١٣٣٢ و نیز تمامی ١٦ آذرهای تا پیش از امروز، نسبت جنبش دانشجویی ایرانی سال ١٣٢٩ را با موقعیت تاریخی امروزش روشن کنیم. من در حالی با شما سخن می‌گویم که هر چند به دلیل شغلم، موقعیت طبقاتی‌ام و بسیاری مسائل اجتماعی دیگر توفیق حضور در محیط دانشگاه را نداشتم، اما با تمامی مشکلات اجازه ندادم که عنصر تحصیل به تمامی از زندگی من رخت بربندد و به این ترتیب از همین داخل زندان اقدام به ادامه‌ی تحصیل در مقطع لیسانس نمودم. این اشاره از آن بابت بود که بگویم من به عنوان یک فعال کارگری که عضو هئیت مدیره سندیکای کارگران شرکت ادامه‌ مطلب …