بیانیه‌ی جمعی در دفاع از عدالت‌خواهی ستمدیدگان در خیابان‌های ایران، و علیه سرکوب معترضان و ربودن دانشجویان و فعالین عدالت‌خواه یک هفته است که مردم معترض خیابان‌های شهرها و سپهر سیاسی کشور را با فریادهای خشمگین‌شان علیه ستم و بی‌عدالتی تسخیر کرده‌اند. آن‌ها از فقر، گرانی، بی‌کاری، حقوق‌های معوقه، تبعیض، محرومیت و خفقان جان‌به‌لب شده‌اند، و اینک در صفوفی به‌هم‌پیوسته با سردادن شعارهایی نظیر «نان، کار، آزادی» به روشن‌ترین شکلِ ممکن عدالت و آزادی را مطالبه می‌کنند. این روزها شاهد آن هستیم که عمق و گستره‌ی درد و رنج مردم به حدی رسیده است که ترس مانع بروز خشم و نارضایتی‌ شان نمی‌شود، به طوری که با وجود برقراریِ فضای امنیتی از فریاد اعتراض‌شان به عیان‌ترین و رادیکال‌ترین اشکال ممکن ابایی ندارند. آن‌ها از زندانی‌شدن تعداد پرشمار فعالین سیاسی، کارگری، ادامه‌ مطلب …

رضا شهابی زندانی سیاسی است؛ هرچند خواسته‌‌های رضا شهابی صنفی، سندیکایی، مدنی، انسانی و تنها پافشاری بر بدیهی‌ترین حقوق کارگر، حتی در چارچوب نظام سرمایه‌داری، باشند. در نظامی سیاسی که اعتراض به پایمال شدن بدیهی‌ترین حقوق کارگر و معلم و دانشجو و هر انسان آزاده با شلاق و زندان پاسخ داده می‌شود، هر خواسته‌ی انسانی خواسته‌ای سیاسی است. رضا شهابی زندانی سیاسی است. جایی که پافشاری بر حق حیات، بر پرداخت حقوق‌های ماه‌ها عقب‌افتاده، خواست گرسنه‌نماندن کارگر و خانواده‌اش، خواست امنیت شغلی و درمانی، خواست زندگی شرافتمندانه و شایسته‌ی کرامت انسانی، خواست آزادی اعتراض به ظلم و جور، پاسخی جز تحقیر و توهین و ضرب و شتم و شلاق و زندان نمی‌گیرد، هر خواسته‌ای سیاسی است. رضا شهابی زندانی سیاسی است. جایی که احقاق حق در چارچوب قوانین جاری کشور ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF کمتر واحد تولیدی را در سراسر ایران می‌توان یافت که دستمزد کارگران خود را در موعد مقرر پرداخت کرده باشد و این مسئله، یعنی نقض این بدیهی‌ترین و پایه‌ای‌ترین توافق میان کارگر و کارفرما، عادی‌سازی شده است. هنگامی‌که فاجعه‌ی معدن یورت رخ می‌دهد و معدن‌چیان به کام مرگ می‌روند، متوجه می‌شویم که قربانیان پیش از مرگ به مدت هجده‌‌ماه دستمزد و مطالبات بیمه‌ای خود را دریافت نکرده بودند و به چند مورد اعتراض و تجمع آنان و خانواده‌هایشان نیز وقعی گذاشته نشده بوده است.‌ در همین روزهای اخیر نیز درمی‌یابیم که سازمان تامین اجتماعی اقدام به بخشودگی جرایم بیمه‌ای کارفرمایان به ارزش ۴۰۰۰ میلیارد تومان کرده و شگفت آن‌که این بخشودگی شامل آن دسته از کارفرمایان مجرمی می‌شود که حق بیمه کارگران خود را واریز نکرده‌اند. به ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مصاحبه با یک کارگر فصلیِ آرماتوربند مصاحبه‌گر: تیکا کلاکی – سلام. آقا شما شغل‌تان چیست؟ کارگر آرماتوربند. – روزانه چقدر کار می‌کنید؟ ساعت کاری شما چقدر است؟ میانگین کار تقریبا هشت تا نُه ساعت در روز است. با احتساب استراحتِ نهار و صبحانه. از ساعت هفت صبح تا پنج غروب. – دستمزدتان برای این ساعت کاری چقدر است؟ پنجاه هزار تومان در روز. – چقدر در ماه اجاره خانه می‌دهید؟ امسال اجاره‌ خانه‌ها بالا رفت، امسال ماهی پانصد و پنجاه هزار تومان. – آیا دستمزدی که می‌گیرید، زندگی‌تان را تأمین می‌کند؟ خب مسلماً نه، یعنی به سختی. نسبت به خیلی چیزها باید از خوراک، پوشاک، تفریح و استراحت بگیری تا بتوانی ماهانه برای پول برنامه‌ریزی کنی. آن‌ هم در شرایط کاری ما که فصلی کار می‌کنیم و ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مصاحبه‌ با یک کارگر مهاجر از افغانستان در ایران مصاحبه‌گر: تیکا کلاکی – شما به چه کاری مشغول هستید؟ دو سالی است که کفاش هستم. مدرسه را رها کردم و کفاش هستم.   – به عنوان یک کارگر مهاجر که از افغانستان به ایران آمده‌ای، چقدر دستمزد می‌گیری؟ کفاشی به نسبت بعضی از کارها بهتر است. روزانه بین ۸۰ تا ۱۰۰ [هزار] تومان در می‌آید، البته تمام سال سرکار نیستم و مربوط به چند ماهی‌ست که وضع کار خوب است.   – چه تفاوتی بین شما به عنوان کارگر مهاجر با کارگر ایرانی وجود دارد؟ چه تفاوتی را خودت دیدی یا لمس کردی؟ کارگرهای مهاجر در کارهای اداری نمی‌توانند زیاد مشغول باشند. بیشتر در کارهای بنایی، کفاشی و خیاطی مشغول هستند. کارگرها اگر بخواهند درس بخوانند، در ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF یادداشت پراکسیس: در شهریور ۹۴ شاهرخ زمانی در زندان‌ بیداد جمهوری اسلامی جان باخت و یاران و هم‌رزمانش را در خشم و بهت و اندوه بر جای گذاشت. مرگ ناهنگام او بی‌گمان تنها یکی از انبوه تازیانه‌‌های ستم سرمایه بر پیکر طبقه‌ی کارگر ایران در این سال بوده است؛ اما شخصیت استوار و قابلیت‌های مبارزاتی کم‌نظیر شاهرخ زمانی جای تردیدی به‌ جا نمی‌گذارد که فقدان او، فراتر از هر سویه‌ی سمبولیک، ضربه‌ی سختی است برای همه‌ی مبارزین رهایی طبقه‌ی کارگر در ایران. اگر گرامی‌داشت یاد مبارزان را تنها در تداوم آرمان‌های مبارزاتی آن‌ها معنادار بدانیم، شاید اول ماه مه بهانه‌ی خوبی باشد برای گوش سپردن به شاهرخ زمانی و دغدغه‌های او برای اعتلای جنبش کارگری و پیکار رهایی‌بخش؛ باشد که از صداقت کلام و ایمان زلال او ادامه‌ مطلب …