دفاع از آرمان‌های کوبانی؛ یک دو سه… هزاران کوبانی بسازیم | فراخوان

دریافت نسخه‌ی PDF

توضیح پراکسیس: متنی که می‌خوانید، فراخوانی است که «جمعی از نیروهای چپ تورک، کورد و فارس» نوشته‌اند و برای انتشار در اختیار پراکسیس نیز قرار داده‌اند. پراکسیس به دلیل همدلی کامل با نفس این کنش و محتوای متن، این فراخوان را منتشر می‌کند.

دفاع از آرمان‌های کوبانی

یک دو سه… هزاران کوبانی بسازیم!

فراخوان برای حضور در میدان انقلاب تهران، یکشنبه مورخ ۱۳۹۳/۰۷/۲۰ ساعت ۴ بعدازظهر

این روزها جریان‌‏های مسلط رسانه‏‌ای، بنگاه‌‏های حقوق‌‏بشری، فعالان فضای مجازی و تنظیم‏‌کننده‏‌گان و امضاکننده‌‏گان بیانیه‏‌های «حمایت می‌‏کنیم و محکوم می‏‌کنیم»، موضوع تازه‏‌ای برای سرگرمی‌‏های سیاسی خود جفت‏‌و‏جور کرده‌اند: کوبانی! آن‏ها حاضرند تا چندین و چند هفته از مردم بی‏‌دفاع کوردستان سوریه و خطر نسل‏‌کشی در کوبانی بگویند، اما هرگز از تجربه‌ی دو‏ساله‌ی خودمدیریتی دموکراتیک شورایی حرفی به میان نیاورند. از حمله‌‏های آدم‌خوارانِ داعش به کوبانی می‏‌گویند، ولی حمایت‏‌های نهان و آشکار دولت تورکیه را قلم می‏‌گیرند. همه‏‌چیز را به ستیزهای کاذبِ میان بنیادگرایی اسلامی و لیبرال‏‌دموکراسی، میان شیعه و سنی، میان کورد و عرب تقلیل می‏‌دهند، بدون آن‌که به جریان آلترناتیوی اشاره کنند که طی دو سال اخیر در غرب کوردستان برآمده و دست روی ستیز واقعیِ میان کار و سرمایه گذاشته ‏است. در این چند روز اخیر، وجدان‌های معذب، دست‌آویز این دولت و آن دولت شده و از سازمان‌های ارتجاعی می‌خواهند مداخله‌ای بشردوستانه کنند، بی‌آنکه بخواهند بدانند این جغرافیا در حصار دولت‌ها تبدیل به سنگر مقاومت شده است. خلق‏‌های کورد، عرب، تورکمن و آشوری در کوردستان سوریه هرگز بی‏‌دفاع نیستند. بالعکس؛ دو سال تمام کوشیده‌‏اند خود به فضای زنده‏‌گی‌‏شان شکل ببخشند و از آن دفاع کنند. شدتِ حملاتی که طی ماه‌‏های اخیر به کوبانی می‏‌شود، هزینه‌‏ای است که این خلق‏‌ها برای طغیان علیه هر شکلی از دولت به عنوان انباشت قدرت، برای برچیده‌شدن هر شکلی از مناسبات طبقاتی و منطق انباشت سرمایه و برای سازماندهی اشکال مترقی فرم‌های اشتراکی می‏‌پردازند.

انقلاب روژئاوا که تحت عنوان خودمدیریتی دموکراتیک غرب کوردستان تأسیس شده، نه تنها سیستمی نژادی، قومی و ناسیونالیستی نیست، بلکه به طور برابر قدرت را میان همه‌ی خلق‌های ساکن از قبیل کورد، عرب، آشوری، تورکمن و ارمنی تقسیم کرده است. برای فعالان حقوق بشریِ زنان شاید باورپذیر نباشد که در گوشه‌ای از این سرزمین، زنان موفق شده‌اند نه تنها در حقوق به تساوی با مردان برسند، بلکه پا را فراتر گذاشته و در کلیه‌ی امور اجتماعی و سیاسی به مشارکت هم‌پا و حتی جلوتر از مردان بپردازند. انقلاب غرب کوردستان برخلاف مناسبات کار در ایران که ترجمانی نوین از روابط برده داری است، به دنبال اشتراکی‌سازی تولید و حتی اشتراکی‌سازی زمین و آب رفته و می‌کوشد تا سایه‌ی طبقه‌ی مفت‌خور و انگل‌های اجتماع را از سر زحمتکشان کم بکند.

چه کسانی از این دگرگونی‌های اساسی وحشت کرده‌اند؟ چه کسانی ماشین کشتار داعش را به راه انداخته‌اند تا جلوی استحکام انقلاب غرب کوردستان و گسترش آن به دیگر مناطق خاورمیانه را بگیرد؟ همان نیروهایی که تاکنون انقلاب غرب کوردستان و دستاوردهای آن را سانسور کرده‌اند، اکنون می‌کوشند در سکوتی که بر افکار عمومی جهان حاکم کر‌ده‌اند، با تسلیح و کمک‌رسانی به داعش و ارائه‌ی تصویری شکست‌ناپذیر از آن از فرط توحش، جلوی حرکت قطار انقلاب را بگیرند. در رأس این نیروها حکومت نژادپرست تورکیه قرار دارد و با سودای احیای امپراطوری جهانخوار عثمانی می‌کوشد تا بر کشورهای جنوب سلطه ایجاد کند. در این میان ناسیونالیسم و بورژوازی کورد به نمایندگی مسعود بارزانی -سگ صدصاحبی که اکنون زنجیر اسراییل و تورکیه و آمریکا را بر گردن خود آویخته است- در راستای دفن دموکراسی در کوردستان برای حفظ تاج‌وتخت خود از هیچ کوششی برای ضربه‌زدن به انقلاب فروگذار ننموده و به عنوان حافظ منافع رژیم تورکیه در میان خلق کورد ایفای نقش می‌نماید.

دعوت ما از خلق‌های ایران این است که همه با هم سکوت را شکسته و مردم انقلابی غرب کوردستان را تنها نگذاریم. تنها راه رهایی خاورمیانه از چنگال این عملگان امپریالیسم و تبدیل‌ نشدنِ آن به حیاط خلوت آمریکا و ناتوی جهانخوار، اتحاد و همبستگی دموکراتیک خلق‌ها در ائتلافی آزاد و مستقل است.

درود بر انقلاب غرب کوردستان، اولین حلقه از انقلاب‌های خاورمیانه

درود بر همبستگی دموکراتیک و آزادانه‌ی خلق‌ها

پاینده باد انترناسیونالیسم و برابری خلق‌ها

پیش به سوی اتحاد کارگران و زحمت‌کشان خاورمیانه

جمعی از نیروهای چپ تورک، کورد و فارس