دولت اسلامی از همین حالا جنگ را باخته است | ترجمه‌ی مصی. ش | به همراه گزارشی از تجمع نیروهای چپ فرانسه در همبستگی با کوبانی

دریافت نسخه‌ی PDF

در یک مصاحبه با یکی از اعضای ی.پ.گ¹ به نام محمود برخودان، که در روز 17 اکتبر در روزنامه اوزگور گوندوم³ (روزنامه‌ی ترک‌زبان هوادار کردها) منتشر شده و در وب‌سایت انگلیسی زبان روژئاوا هم چاپ شده است، می‌‌‌خوانیم که نیروهای داعش از هم‌اکنون نبرد را در کوبانی باخته‌اند. محمود برخودان از فرماندهان واحد حفاظت خلق (ی.پ.گ) اظهارات پیروزمندانه‌ای در این گفتگو بیان می‌‌‌‌دارد.

چکیده‌ی مصاحبه با محمود برخودان را در این‌جا می‌‌‌‌‌‌آوریم:

علت این همه خصومت داعش نسبت به شما چیست ؟

داعش در ژوئیه به مدت یک ماه تلاش کرد که کوبانی را محاصره کند، اما موفق نشد و نیروهای زیادی را از دست داد، دومین‌بار در ماه سپتامبر داعش تلاش می‌کند که اهداف خودش را که صرفا ژئو‌استراتژیک نیست، دنبال کند. درست است که کوبانی از لحاظ جغرافیایی شهری محصور در خشکی است و حمله به آن سهل است ولی این تنها دلیل حمله به کوبانی نبوده است. «انقلاب 19 ژوئیه 2012 در روژئاوا، در کوبانی اتفاق افتاده است و این شهر نمادی از مقاومت و آزادی شده است. بدین خاطر کوبانی مانعی است برای پیشبرد اهداف قدرت‌های منطقه و بین‌المللی که از بیان اراده‌ی آزاد کردها می‌ترسند». این یک اشاره روشنی به ترکیه است‌! «نیروهای داعش فکر می‌کردند که می‌توانند اراده‌ی ما را سریع بشکنند و کوبانی را به آسانی به تسخیر درآورند» ولی با وجود به‌کار گرفتن هفتاد در‍‌‌صد از نیروهای خودشان برای تسخیر کوبانی، به هدف‌شان نرسیدند.

ی.پ.گ و ی.پ.ژ چه تاکتیکی به‌کار بردند؟

محمود برخودان توضیح می‌دهد: در دومین حمله به کوبانی چندین مرحله‌ی پی‌در‌پی داشتیم. در مرحله‌ی اول داعش ده‌ها روستای اطراف شهر را محاصره کرد و طبق یک تکنیک عادی و همیشگی‌شان هم‌زمان به چهار و یا پنچ جبهه با سلاح‌های سنگین و تانک حمله کردند. البته فکر می‌کردند همه چیز همان‌طوری‌که در موصل (در عراق) و دیگر مناطق گذشت، پیش خواهد رفت و کوبانی در عرض چند روز سقوط خواهد کرد. در واقع فکر می‌کردند که در یک هفته کار کوبانی تمام است. و تقریبا ترکیه و قدرت‌های بزرگ هم همین ارزیابی را کرده بودند.

اما، در واقعیت، سه هفته طول کشید تا نیروهای داعش فقط به اطراف شهر رسیدند. ی.پ.گ و ی.پ.ژ از تمام روستاها دفاع کردند و روستاها از جمعیت غیر نظامی تخیله شد، و با یک عقب‌نشینی منظم نیروهای خود را حفظ کردند. نیروهای داعش قصد داشتند که نیروی اصلی و اساسی ما را در همان روستا‌ها قبل، از رسیدن به شهر درهم بشکنند. اما ما می‌خواستیم که نبرد واقعی را در شهر به پیش ببریم.

بازگشت امید!

به مدت سه هفته، رئیس جمهور ترکیه، اردوغان و بسیاری دیگر از دولت‌ها در تمام دنیا فکر می‌کردند که کوبانی به زودی سقوط خواهد کرد. درست موقعی‌که همه بر این باور بودند، ما داعش را شکست دادیم. یک ماه گذشت و ماه دیگری آغاز شده است. برای ما این یک مقاومت تاریخی بود. و الان سه روز است که داعش حتی یک قدم به جلو نیامده است. در عرض این سه روز نه تنها ما عقب‌نشینی نکردیم که حتی مناطقی را دوباره بدست گرفتیم. داعش شکست خورده است، [آن‌ها] از پا افتاده‌اند. در ماهِ اولِ حمله‌ی داعشْ کار ما مقاومت بود و در ماه دوم می‌خواهیم داعش را نابود کنیم. هدف فعلی ما تنها مقاومت نیست، بلکه می‌خواهیم بر داعش پیروز شویم.

روحیه‌ی جهادگران داعش را چگونه می‌یابید؟

به گفته‌ی محمود برخودان، بهترین نیروهای داعش خسته و درمانده شدند و نیروهای ذخیره‌یِ کم‌تجربه و با کارایی کمتر، هم اکنون به میدان آمده است. ما دیدیم که در دست کودکان سلاح دادند و به تازگی هم یک گروهی از زنان را به عنوان واحد زنان کتیب.ا.انسا به میدان آوردند و هم چنین از راه‌های دور نیروهای کمکی تقاضا می‌کنند. با وجود همه‌ی این تلاش‌ها، در سه هفته‌ی اخیر ما روحیه‌ی داعش را درهم شکستیم. این شهر، شهر ماست. ما هر کوی و برزن این شهر را می‌شناسیم و می‌دانیم که از کدام طرف دشمن حمله خواهد کرد. از دیروز، ما پنج یا شش محله را دوباره به دست گرفتیم و در جبهه‌ی غربی توانستیم داعش را از کوبانی بیرون بیاندازیم.

ترکیه منتظر چیست؟

به تازگی، راکت‌هایی شلیک شده از طرف داعش به خاک ترکیه اصابت کرده است. محمود برخودان فکر می‌کند که این فقط یک تصادف محض بوده است چرا که «داعش هرگز عمدا به طرف شرکای خودش شلیک نخواهد کرد». بی‌عملی ترکیه در مقابل داعش به تنهایی گویای این امر هست. «اگر ما به‌طور اتفاقی گلوله‌‌ای به سمت ترکیه شلیک کرده بودیم، می‌دیدید که ترکیه چه جهنمی به پا می‌کرد».

در‌باره‌ی بمباران آمریکا و کشورهای عرب چه فکر می‌کنید؟

نیروهای ائتلاف تحت هدایت آمریکا فکر می‌کردند که شهر در یک هفته سقوط خواهد کرد. 15 تا 20 روز مقاومت کوبانی هر بهانه‌ای برای این‌که عکس العمل نشان ندهند را از ایشان سلب کرد و بالاخره نیروی ائتلاف تصمیم به بمباران بعضی از مواضع مهاجمین گرفت. در ابتدا به طور کور بدون هیچ‌گونه هماهنگی با نیروهای ارتش مردمی (ی.پ.گ و ی.پ.ژ). اما هم‌اکنون ارتباطی برقرار شده است و از ده روز قبل شرایط تغییر کرده است و نیروهای ائتلاف نقشی را به عهده گرفتند. فعلا خطا و اشتباهی از جانب نیروهای ائتلاف دیده نشده است.

«البته اگر ائتلاف شکل گرفته علیه داعش قصد پیروزی بر داعش را داشته باشد، باید سلاح و مهمات برای کسانی که در نبرد رو در رو با داعش هستند تهیه کنند و این نیروهایی که در نبرد رو در رو با داعش هستند نیروهای ی.پ.گ و ی.پ.ژ می‌باشد. مبارزینی که می‌خواهند به ما بپیوندند‌ باید اجازه داشته باشند که به ما ملحق شوند، در حالی‌که ترکیه اجازه نمی‌دهد. به‌هرحال باید فشار لازم را به ترکیه آورد که راه رفت و آمد را باز کند.

منبع : (http://www.alternativelibertaire.org/?L-Etat-islamique-a-deja-perdu-la)

 

«بارسلون، ورشو و استالین‌گراد»
گزارشی از تجمعات نیروهای چپ فرانسه در همبستگی با کوبانی

توضیح: به دعوت کمیته‌ی هماهنگی برای همبستگی با کوبانی تظاهرات‌هایی در روزهای 27 سپتامبر ، 11 و 18 اکتبر در پاریس به همراهی کردهای مقیم فرانسه، حامی مقاومت⁴، حزب کمونیست فرانسه⁵، حزب نوین ضدسرمایه‌داری⁶، جبهه‌ی چپ⁷ و چندین گروه چپ رادیکال (آلترناتیوآزادی‌خواه)⁸ …برای حمایت از مبارزه‌ و مقاومت کوبانی صورت گرفت.

در روز 11 اکتبر تظاهرات عظیمی در پاریس صورت گرفت و در 18 اکتبر هم راهپیمایی بزرگی از میدان باستیل به سمت میدان ملت برگزار شد. در صف تظاهرکنندگان، عکس‌هایی از جان‌باختگان حمل می‌شد. هم‌‌چنین شعارهایی با مضمون «کوبانی سقوط نمی‌کند»، «داعش هرگز به کوبانی راه نمی‌یابد» و « نبرد کوبانی نبرد ماست» … به چشم می‌خورد.

در پایان مراسم در میدان ملت‌، نمایندگانی از گروه‌های مختلف حمایت خود را از کوبانی با بیان سخنانی اعلام کردند. از جمله نماینده‌‌ای از حزب کمونیست فرانسه، حزب نوین ضد‌سرمایه‌داری، نمایند‌ه‌ای از سبزها و هم‌‌چنین سخنرانی از طرف گروه‌های آزادی‌خواه با مضمون زیر خوانده شد:
 

«بارسلون، ورشو و استالین‌گراد»

نبردی که امروز و هم‌اکنون در کوبانی جاری است‌، خاطره‌ی نبرد و مقاومت سه شهر بارسلون، ورشو و استالین‌گراد را به یادمان می‌آورد:

بارسلون در سال 1936‌، شهر کارگری که به عنوان کانون انقلاب اسپانیا فاشیست‌ها را شکست داد. در بارسلون دو جهان با هم در نبرد بودند‌، از طرفی نیروهای آزادی‌خواه و سکولار، فمینیست و انقلابی و در طرف دیگر ارتجاع و فاشیسم و نیروهای فناتیک مذهبی. چگونه می‌شود که امروز در نبرد کوبانی بارسلون را به یاد نیاوریم؟

ورشو هم در سال 1944 یعنی دقیقا هفتاد سال قبل به همت شورشیان لهستانی به مدت شصت روز در مقابل ارتش نازی‌ها ایستادگی کرد. در این شصت روز شورشیان خیابان به خیابان، محله به محله، کوچه به کوچه و خانه به خانه جنگیدند .

استالین‌گراد در سال 1943 ماهها در مقابل ارتش هتیلری مقاومت کرد، و هیتلر نتوانست این را شهر را تسخیر کند. روحیه ارتش هیتلر در آنجا تضیعف و پیشروی ارتش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش متوقف شد و این شکست سرآغازی بود برای شکست نهایی ارتش هیتلر!

چگونه می‌شود امروز آرزو نکنیم که کوبانی استالین‌گراد دولت اسلامی شود؟

زنان و مردانی که در کوبانی نبرد می‌کنند به خوبی می‌دانند که بر شانه‌های خود امید امکان آینده‌ای متفاوت را برای کل خاورمیانه حمل می‌کنند، امید امکان یک کنفدراسیون دمکراتیک که در کردستان سوریه از سال 2012 به اجرا گذاشته شده است.

در پایان باید اضافه کنیم که:

کردهای چپ را نباید برای جلب توجه و خودشیرینی در مقابل ترکیه در رده‌ی تروریست بگذاریم.

پناهندگان کرد نیاز به یاری دارند نه گاز اشک آور ارتش ترکیه!

کوبانی نیاز به سلاح و مهمات و نیروهای کمکی دارد نه بسته شدن مرزها!

نبرد کوبانی نبرد همه‌ی ماست!

زنده باد کوبانی، زنده باد کردستان آزاد!

زنده باد انقلاب!