ئاگرین مناضلی

پرسش‌هایی از متن فاجعه

دریافت نسخه‌ی PDF آتش گرفتن طبقات فوقانی و سپس فروریختن ساختمان 17 طبقه‌ پلاسکوی تهران، با فاصله یک روز از در آتش سوختن دو کودک کار افغان به‌ نام‌های احد و صمد در گاراژ جمع‌آوری ضایعات، همچون آواری بر سرمان خراب شد و موجی از اندوه و خشم توأمان ایجاد کرد. بر این واقعه که به دلیل غفلت‌های مکرر در ایمن‌سازی ساختمان به وقوع پیوست نمی‌توان نام حادثه گذاشت و به‌سادگی به فراموش‌‌اش سپرد. این واقعه هم‌چون زنگ خطری از زنجیره وقایعی مشابه که در کلان شهری مانند تهران بسیار محتمل الوقوع است، در گوش اغلب ما صدا کرد. این واقعیت که شهر تهران، بیش از هر زمان دیگری عرصه‌ی سودجویی و کسب منفعت برای نهادهای وابسته به دولت و بخش خصوصی گشته، و این سوداگریِ مرگبار به‌بهای جان‌های بی‌شمار ادامه‌ مطلب …

محمد غزنویان

پلاسکو، مردم و سرمایه‌داری فاجعه

دریافت نسخه‌ی PDF مشاهده‌ی تصاویری از تجمع شهروندان تهرانی در خیابان‌های منتهی به محل ریزشِ «ساختمان پلاسکو» و خاصه انتشار تعدادی تصویرِ خودگرفت (سلفی) در حاشیه‌ی همین اتفاق، در سطحی وسیع مورد بحث واقع شد.‌ عجیب هم نبود که نوک پیکان انتقادات تا جایی در چشم مردم فرو شود که حتی برای آن‌ها در بازتولید ابعاد آن فاجعه عاملیت قائل شوند. بدون کمترین تردیدی قائل‌شدن به چنین انگاره‌ای تبهکارانه بوده و در سطوح مختلف از حاکمیت و نهادهای دولتی رفع مسئولیت کرده یا دست‌کم چنان می‌نمایاند که «خلایق هر چه لایق». مشاهده‌ی چنان تصاویری از چنان رفتاری -خاصه در ساعات نخست بروز فاجعه- آزاردهنده است.‌ اما بد نیست اندکی پس از آرام‌شدن فضا از خود بپرسیم، این رفتار از کجا نشأت می‌گیرد؟‌ آیا می‌توانیم این رفتار را یک‌سره برآمده از ادامه‌ مطلب …