ئاگرین مناضلی
پرسشهایی از متن فاجعه
دریافت نسخهی PDF آتش گرفتن طبقات فوقانی و سپس فروریختن ساختمان 17 طبقه پلاسکوی تهران، با فاصله یک روز از در آتش سوختن دو کودک کار افغان به نامهای احد و صمد در گاراژ جمعآوری ضایعات، همچون آواری بر سرمان خراب شد و موجی از اندوه و خشم توأمان ایجاد کرد. بر این واقعه که به دلیل غفلتهای مکرر در ایمنسازی ساختمان به وقوع پیوست نمیتوان نام حادثه گذاشت و بهسادگی به فراموشاش سپرد. این واقعه همچون زنگ خطری از زنجیره وقایعی مشابه که در کلان شهری مانند تهران بسیار محتمل الوقوع است، در گوش اغلب ما صدا کرد. این واقعیت که شهر تهران، بیش از هر زمان دیگری عرصهی سودجویی و کسب منفعت برای نهادهای وابسته به دولت و بخش خصوصی گشته، و این سوداگریِ مرگبار بهبهای جانهای بیشمار ادامه مطلب …