دریافت نسخه‌ی PDF تضعیف حاکمیت به‌نفع اعتلای جنبش‌های اجتماعی است، و روی کار آمدنِ (یا ابقای) دولت روحانی به‌طور نسبی به تضعیف حاکمیت می‌انجامد. پس کنش‌گران جنبش‌های اجتماعی و حامیان‌شان باید از روحانی در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو حمایت کنند تا وی پیروز شود، و پس از پیروزیْ وی را آماج انتقادات و مبارزات خود قرار دهند. درست است که جناح روحانی مانند دیگر جناح‌های حاکمیت ایران ضد-کارگری است و این جنبش را به‌طور نظام‌مندی سرکوب‌ کرده و می‌کند، اما از آن‌جا که حاکمیت ایران یک‌دست نیست و روحانی به جناحی از آن تعلق دارد که به نسبت فضای باز سیاسی را در دستور کارش دارد، در قدرت ماندنِ دولت روحانی برای برخی جنبش‌های اجتماعی مانند جنبش دانشجویی مفید خواهد بود. این آخری از آن‌جا اهمیت می‌یابد که جنبش ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF چرا پرسشگری از سازمان‌های غیردولتی ضروری است؟ پریسا نصرآبادی توضیح مقدماتی: در روزهای منتهی به برگزاری انتخابات شوراهای شهر و روستا زمزمه‌ی حمایت از نامزدهای مستقل برای فرستادن آنان به شورای شهر و نیز امیدبستن به آنان برای آن که حسب تجربیات و مهارت‌هایشان منشأ تغییرات اجتماعی ملموسی در جامعه باشند، بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد. برخی از این نامزدهای مستقل کسانی هستند که به‌ عنوان کنش‌گران اجتماعی سال‌ها در قالب اِن.جی.او ها (سازمان‌های غیردولتی/مردم‌نهاد) فعالیت کرده‌اند، و ظاهراً به عنوان مرجعی در خصوص برخی آسیب‌های اجتماعی اعتبار قابل‌توجّهی پیدا کرده‌اند. در این یادداشت مختصراز مفاهیمی نظیر سازمان‌های غیردولتی یا سازما‌ن‌های مردم‌نهاد آشنایی‌زدایی می‌کنم؛ مفاهیمی که به سبب درک رایجی که نسبت به آن‌ها وجود دارد، غالباً طنین امیدبخش و مثبتی در گوش دارند. ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF ما و اسرائیل: از بایکوت تا دیالوگ برای صلح طاها زینالی   در روزهای پایانی ماه فوریه‌ی امسال (۲۰۱۷) شاهین نجفی اعلام کرد که به دعوتِ آویو گفن برای مشارکت در یک کنسرت به شهر تل‌آویو سفر می‌کند، و آن را امکانی برای دوستی مردمِ ایران و اسرائیل جدا از نظام‌های سیاسی عنوان کرد. پیرو این خبر، انتقاداتی مطرح شد1 که در آن‌ها با ارجاع به کارزار بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم (بی.دی.اس.) علیه اسرائیل به نقد حضور نجفی در این کنسرت در سرزمین‌های اشغالی و اظهارات وی در این باره پرداخته شده بود. این امر منجر به مطرح‌شدن بحث درباره‌ی کارزار بی.دی.اس. و طرح برخی انتقادات و پرسش‌ها درباره‌ی آن شد. در این متن سعی می‌کنم به برخی از این پرسش‌ها بپردازم و استدلال‌هایی در دفاع ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF هم‌نوایی با صلح به‌ روایت اشغال‌گران محمد غزنویان   عُمران،‌ کودک دوازده‌ ساله‌ی ساکن شرق بیت‌المقدس، وقتی از مدرسه باز‌می‌گردد با ویرانه‌ای از خانه‌شان روبرو می‌شود. او از آن پس همواره کابوس می‌بیند و صبح با خستگی از خواب بیدار می‌شود.‌ می‌گوید دیگر نه علاقه‌ای به درس و مدرسه دارد و نه از چیزی لذت می‌برد.‌ عمران یکی از هزاران کودکِ فلسطینی‌ست که نمی‌دانند فردا را در خانه‌شان سپری خواهند کرد یا بر ویرانه .‌آنها به سرنوشت سایر آوارگان و خانه‌خرابان خیره می‌شوند و هر شب را با اضطراب و ترس از بی‌خانمانی سپری می‌کنند1.   خانه و محله و باغی را تصور کنیم که برای چندین نسلْ محل بازی کودکان و امرار معاش والدین بوده است.‌ تصور کنیم ظهری همانند همان ظهری که عمران به خانه ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF اندیشه‌ی فمینیستی سیاه در ماتریس سلطه پاتریشیا هیل کالینز ترجمه: فرداد راد یادداشت گروه فمینیستی فمینیسم سیاه به‌عنوان یکی از پیش‌گامان صورت‌بندی فمینیسم رنگین‌پوستان، و از جمله جنبش‌هایی است که در تقابل با فمینیسم لیبرال و غربیِ سفید و فرا-رفتن از نارسایی‌ها و یکسویه‌گی‌های آن پا به عرصه‌ی نبرد علیه انواع ستم طبقاتی، جنسیتی و نژادی گذاشته است. چنان که در متن «بیانیه گروه رودخانه‌ی کومباهی» آمده است1، یکی از دستاوردهای نظری-سیاسیِ مهم فمینیسم سیاه نظریه‌ی تلاقی (اینترسکشنالیتی) است، نظریه‌ای که بر تلاقی گونه‌های مختلفی از ستم/سلطه، از جمله طبقاتی، جنسیتی، نژادی و ملیتی و غیره، در اشخاص انضمامی روشنی می‌بخشد و نشان می‌دهد که سازوکارهای مختلف ستم به‌طور هم‌زمان، و به درجات مختلف، بر موقعیت اجتماعی اشخاص اِعمال می‌شود و تجربیات منحصربه‌فردی از ستم‌گری و ستم‌بری ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF کن لوچ، ربکا اوبرایان و پل لاورتی1 در سال ۲۰۰۹ از فستیوال فیلم ملبورن درخواست می‌کنند که به دلیل حضور اسرائیل در این فستیوال، فیلم‌شان «در جستجوی اریک» را حذف کنند. آن‌ها در نامه‌ای توضیحی می‌نویسند: «کمی بعد از محاصره‌ی غزه با مسئول موسسه‌ی حقوق بشر در آن‌جا صحبت کردیم و او به ما گفت که اسرائیل مواد لازم برای آب غزه را قطع کرده است، که این موضوع خود مثال روشنی‌ست که چطور نیمی از جمعیت را به این شکل تنبیه می‌کنند. دست‌اندرکاران این فیلم در آن متن ضمن اعلام مسئولیت خود نسبت به درخواست مردم فلسطین برای پیوستن به جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم2، از دیگر فیلم‌سازان، بازیگران و هنرمندان برای ملحق شدن به این کارزار جهانی بایکوت فرهنگی دعوت کرده و تأکید می‌کنند ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF و زمین لرزید! گزارشی از کانون زلزله…! {بیانیه‌ی کنگره‌ی ملی بومیان در مکزیک}   و زمین لرزید! گزارشی از کانون زلزله۱… به خلق‌های نخستین مکزیک به جامعه مدنی مکزیک و تمام جهان به همه کسانی که در سطح ملی و بین‌المللی به ششمین بیانیه [از جنگل لاکندونا] پیوسته‌اند به رسانه‌های آزاد برادران و خواهران: اکنون زمانِ خلق‌های نخستین است؛ زمانی برای افشاندن بذر ما و بازسازی خودمان. اکنون زمانی برای هجوم‌بردن است و این توافقی‌ست که ما از چشم‌انداز خودمان به‌عنوان افراد، روستاها، خلق‌های نخستین، و به‌عنوان کنگره ملّی بومیان طرح می‌کنیم؛ اکنون زمانی برای کرامت است که بر این کشور و بر این جهان حکمرانی کند و در گام‌هایش دموکراسی، آزادی و عدالت شکوفا شوند. بدین وسیله اعلام می‌داریم که در فاز دوم پنجمین کنگره ملّی ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF فراسوی «خودت رو بکش بالا»: برای فمینیسمِ ۹۹ درصد و اعتصاب بین‌المللی رزمنده در روز ۸ مارس لیندا مارتین آلکوف، سینزیا آروتزا، تیتی باتاچاریا، نانسی فریزر، کینگا یاماتا تیلور، راسمی یوسف اُوده، آنجلا دیویس، باربارا رنسبی ترجمه: گروه فمینیستی   یادداشت گروه فمینیستی متن حاضر بیانیه و فراخوانی است که جمعی از کنش‌گران و نظریه‌پردازانِ فمینیست سوسیالیست خطاب به زنان و کنش‌گران فمینیست و همه‌ی همراهان و حامیان مبارزات فمینیستی در ایالات متحد نوشته‌اند و آن‌ها را به حضور فعال در مبارزات رزمنده‌ی بین‌المللیِ روز ۸ مارس دعوت کرده‌اند. به نظر ما، رویکرد و مواضع این متن می‌تواند برای همه‌ی دغدغه‌مندان به مسائل و مبارزات فمینیستی، و به‌طور کلی مبارزات رهایی‌بخش، حائز اهمیت و قابل‌توجه باشد. نگارندگان این متن موضعی بدیل، از چشم‌انداز فمینیسم سوسیالیستی، در ارتباط ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF آتش گرفتن طبقات فوقانی و سپس فروریختن ساختمان 17 طبقه‌ پلاسکوی تهران، با فاصله یک روز از در آتش سوختن دو کودک کار افغان به‌ نام‌های احد و صمد در گاراژ جمع‌آوری ضایعات، همچون آواری بر سرمان خراب شد و موجی از اندوه و خشم توأمان ایجاد کرد. بر این واقعه که به دلیل غفلت‌های مکرر در ایمن‌سازی ساختمان به وقوع پیوست نمی‌توان نام حادثه گذاشت و به‌سادگی به فراموش‌‌اش سپرد. این واقعه هم‌چون زنگ خطری از زنجیره وقایعی مشابه که در کلان شهری مانند تهران بسیار محتمل الوقوع است، در گوش اغلب ما صدا کرد. این واقعیت که شهر تهران، بیش از هر زمان دیگری عرصه‌ی سودجویی و کسب منفعت برای نهادهای وابسته به دولت و بخش خصوصی گشته، و این سوداگریِ مرگبار به‌بهای جان‌های بی‌شمار ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مشاهده‌ی تصاویری از تجمع شهروندان تهرانی در خیابان‌های منتهی به محل ریزشِ «ساختمان پلاسکو» و خاصه انتشار تعدادی تصویرِ خودگرفت (سلفی) در حاشیه‌ی همین اتفاق، در سطحی وسیع مورد بحث واقع شد.‌ عجیب هم نبود که نوک پیکان انتقادات تا جایی در چشم مردم فرو شود که حتی برای آن‌ها در بازتولید ابعاد آن فاجعه عاملیت قائل شوند. بدون کمترین تردیدی قائل‌شدن به چنین انگاره‌ای تبهکارانه بوده و در سطوح مختلف از حاکمیت و نهادهای دولتی رفع مسئولیت کرده یا دست‌کم چنان می‌نمایاند که «خلایق هر چه لایق». مشاهده‌ی چنان تصاویری از چنان رفتاری -خاصه در ساعات نخست بروز فاجعه- آزاردهنده است.‌ اما بد نیست اندکی پس از آرام‌شدن فضا از خود بپرسیم، این رفتار از کجا نشأت می‌گیرد؟‌ آیا می‌توانیم این رفتار را یک‌سره برآمده از ادامه‌ مطلب …