به خاطر موجودیت «پراکسیس»؛ بیانیه‌ی مشترکِ «کموناریوم» و «ریشه‌های خیابانی»

 

در شرایط خفقان‌آوری که هرگونه تأکید بر تداوم پیکار رهایی‌بخش و امکان تغییر وضعیت موجود، با فریادهای گوش‌خراشِ «ساکت باش» همراه می‌شود، در شرایطی که تبلیغ و ترویج انفعال و بی‌عملی به امری روزمره تبدیل شده است، ظهور هر اراده‌ی جمعیِ معطوف به رهایی که بر ابداع مقاومت در برابر نظم موجود وفادار است، نوری است که بدن تیره‌ی این شب ظلمانی را می‌شکافد. این حکم قطعی و اثبات شده‌ی تاریخ مبارزات است که تنها «مردمِ» متحد پیروز خواهند شد، مردمی که با تسخیر قلمرو حکمرانی حاکم برساخته می‌شوند.

 اعلام موجودیتِ «پراکسیس» نشان می‌دهد برای شکل دادن اراده‌ی جمعی، برای جمع شدن و جمع ساختن لزوما نباید در یک جغرافیا زندگی کرد. آنها دست‌های جدا افتاده‌شان را از شهرهای دور و نزدیک گرد هم آورده‌اند تا بار دیگر ثابت کنند می‌شود بر چنین دشواری‌هایی غلبه کرد و به مبارزه‌ی ستمدیده‌گان و حذف‌شده‌گان پیوست.

 ما می‌خواهیم این پیام نهفته در اعلام موجودیت «پراکسیس» را بلند و صریح تکرار کنیم که در شرایط انضمامی ما، برای تحقق رهایی جمعی هیچ امری اضطراری‌تر از سازمان‌یابی نیست: باید سنگرهایی برای مقاومت و مبارزه بنا کنیم. همین امروز و همین حالا.

«کموناریوم» و «ریشه‌های خیابانی»

 آبان‌ماه ۱۳۹۱ / اکتبر ۲۰۱۲

پی‌نوشت: اعلام موجودیت «پراکسیس»

به اشتراک بگذارید

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *