دسته: جنبش ۸۸

[دریافت نسخه PDF] این یادداشت در عین اینکه سعی دارد پاسخی به نقدهای وارد شده بر ترجمهء مقالهء «فرنان لوریو : در خاستگاه‌های فراموش شدهء حزب کمونیست» [1] و  مقدمهء نوشته شده بر آن باشد، تلاشی است برای پیوند زدن مفاهیمی همچون لنینیسم، بلشویسم و … با حال حاضر ما. نگارنده‌ می‌کوشد، در حد بضاعت، ضمن بازخوانی مفاهیم یاد شده، نسبت خود را با آنها روشن سازد و بدین ترتیب از پاره‌ای مسائل ابهام زدایی کند. ابتدا باید یادآوری کرد که متن ترجمه شده و مقدمهء آن نقدی بودند بر روند "بلشویزاسیون" در احزاب کمونیست اروپایی و نه نقد "لنین و بلشویسم"، که مقولهء دیگری است. بنابراین باید به دقت بین این دو مفهوم فاصله گذاشت. هر چند که برای پاسخ به انتقادات طرح شده می‌توان به  توضیح بلشویزاسیون بسنده کرد، ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] توضیح: پراکسیس این متن را به مناسبت برگزاری «پنجمین همایش سراسری درباره‌ی کشتار زندانیان سیاسی در ایران» تهیه نموده و در روز۳۰ شهریور ۱۳۹۲ در همان همایش ارائه کرده است. سخن گفتن از گذشته، گذشته‌ای مدفون در سیاه‌چال‌های فراموشی و رانده شده به مرزهای خاموشی، آن چنانکه تاریخ‌نگاران وعده می‌دهند ساده نیست. حکایتِ نسلِ ما حکایت کسانی است که پس از منگیِ طولانی در اثرِ ضربه‌ای سهمگین، آرام آرام به هوش می‌آیند، و بی‌آنکه بدانند در کجا ایستاده‌اند، می‌کوشند تا در فضای موحشی که راه را بر هر یادی می‌بندد، هویت خود را به یاد آورند. در کشاکش ِحضور بر مدارِ زمان، ناگزیر به جستجوی پیوندها برمی‌آییم، تا با یافتنِ خاستگاه‌های وضعیتِ امروز، بازسازیِ تاریخِ معلق‌مان را به دست گیریم. باید به گذشته‌ای بازگردیم، که هرگز به ادامه‌ مطلب …

  [دریافت نسخه PDF] حکومت مصر اکنون از سطحی از خشونت مرگ‌بار استفاده می‌کند که هیچ‌گاه جرأت به‌کارگیری آن را در هیچ مرحله‌ای از انقلاب مصر نداشته است. نتیجه‌ی این خشونت، قتل‌عام وحشتناک در سرتاسر کشور بوده به طوری که کل فرآیند انقلابی را زیر سوال برده است. صدها نفر کشته و هزاران نفر مجروح شده‌اند و کشتار همچنان ادامه دارد. حکومت نظامیِ یک‌ماهه اکنون سر جای خود قرار گرفته است. بدون شک ژنرال السیسی و شورای عالی نیروهای مسلح (اسکاف) نماینده‌ی هسته‌ی مرکزی طبقه حاکم مصر و حکومت آن‌اند. ارتش مصر قدرت سیاسی انحصاری را از زمان کودتای 1952 جمال عبدالناصر تا انقلاب ژانویه 2011 در دست داشت. پس از سقوط مبارک، ارتش عمده‌ی قدرت خود را از خلال جایگزینی رژیم‌های با پشتیبانی نظامی حفظ کرد، اما نتوانست به‌طور ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] اِعمال بیش از سه دهه خشونت از سوی جمهوری اسلامی ایران علیه مخالفان، از اعدام‌های روزهای نخست انقلاب گرفته تا قتل عام زندانیان سیاسی در دهه شصت و قتل‌های زنجیره‌ای دگراندیشان در دهه‌ی هفتاد، در کنار موارد بی‌شمار دیگری از قتل و ترور و اعدام و شکنجه، باعث شده است تا با گذشت زمان سایه‌ی رعب و وحشت بر سطح جامعه سنگین‌تر و فضای سیاسی جامعه در وضعیت فروبسته و پرمخاطره تری قرار گیرد. از یکسو فروبسته بودن فضای سیاسی جامعه و تسلط (اقتدار یا چیرگی) جمهوری اسلامی بر شئون مختلف زندگی مردم باعث شده تا بخشی از جامعه در چنان ناآگاهی فرو رود که حضور در پای صندوق‌های رای را، سرخوشانه، اوجِ یک اقدام سیاسی قلمداد کند. از سوی دیگر پرمخاطره بودن فضای سیاسی جامعه و ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] بیانیه‌ی تحلیلی جمعی از تشکل‌های چپ و کمونیست توضیح: اخیرا نامه‌ی سرگشاده‌ای با همکاری جمعی از کنش‌گران و آکادمیسین‌های (اغلب) چپ‌گرای ایرانی خطاب به محسن مخملباف انتشار یافته است [۱] و در آن از وی خواسته شده تا به ندای «جامعه‌ی‌ مدنی فلسطین» توجه کرده و با پیوستن به جنبش فراگیر «بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم» دولت اسرائیل [۲]، از تصمیم خود برای شرکت در «جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم اورشلیم» صرف‌نظر کند؛ تا بدین ترتیب به عنوان چهره‌ای «برجسته‌ و مترقی» در عرصه‌ی سینما و فرهنگ، «پیام‌رسانِ آزادی برای مردم ایران و فلسطین» شود. ما در متن پیش‌ رو با برجسته کردن تناقضات حاکم بر فرم و محتوای این نامه/بیانیه‌ و برخی دلالت‌های سیاسی این اقدام نشان می‌دهیم که چگونه بیان ابزاری بخشی از حقیقت به مثابه کل ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه PDF بخش عمده­‌ای از چپ ایران را در رویکردش به وضعیت سیاسی کنونی می­‌توان به دو بخش تقسیم کرد: یک بخش به همه­‌ی بازی­‌های درون حکومتی بی­‌اعتناء است، به هر گونه دعوای درونی جناح­‌های حکومتی بدبین است و نمی­‌تواند یا نمی­‌خواهد تاثیرات آن را بر امکان پدید آمدن تحرکات توده­‌ای ببیند و تصدیق کند. بخش دومی هم هست که عملاً چشم به بالا دوخته است و هر گونه تحرک، فعالیت و خلاقیت را فقط و فقط از رهگذر تقویت هژمونی جناح اصلاح­‌طلب می­‌داند و برنامه و سیاست خود را دادن دست آشتی «موقت» و انتقادی به کسانی می­‌داند که بنا به اعتراف خودشان طبقه­‌ی کار و زحمت در کشور را به وقت حکم‌رانی خود خلع سلاح کردند. این رویکرد دوم به نظر می‌رسد فعال­‌تر از رویکرد نخست با ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] مقدمه. عده‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر «نمی‌توانیم» انقلاب کنیم، ما تنها می‌توانیم در رویای انقلاب زندگی کنیم. این دسته را من انقلابیون نوستالژیک می‌نامم. براي آنها انقلاب ابژه‌ی ازدست رفته و مفقودي در گذشته است. دسته‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر «نمی‌خواهیم» انقلاب کنیم (نه اینکه نمی‌توانیم بلکه نمی‌خواهیم)؛ اینان انقلابیون پشیمان هستند. دسته‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر نمی‌توانیم انقلاب کنیم اما مجبوریم که از انقلاب صحبت کنیم. اینان چونان روحانیونی هستند که می‌دانند خدا مرده است، اما با این حال خود را مجبور و موظف می‌دانند از آن سخن بگویند. اینان انقلابیون متقلب هستند. دسته‌ای هستند که می‌گویند ما می‌توانیم انقلاب کنیم، اما نه اکنون و اینجا بلکه به وقت و موقعیت مناسب. اينان انقلاب را به آينده حواله مي‌دهند. ادامه‌ مطلب …