دسته: جهت‌یابی

[دریافت نسخه PDF ] فضای سیاسی شاهد واپسین مجادلات و گمانه‌زنی پیرامون انتخابات بر اساس دو گانۀ تحریم/مشارکت است. آنچه دست کم در ساحت رسانه‌ها به نظر می‌آید حاکی از برتری کمّی و نه الزاماً گفتمانیِ موافقان شرکت در انتخابات است. آنچه در روزهای اخیر در جبهه موافقان حضور در انتخابات برجسته شده است، تن دادن آنها به یک تلاش نظری طاقت‌فرسا، سبک و سنگین کردن صدها استدلال، برهان، منطق و در نهایت استنتاجِ الزام شرکت در انتخابات بوده است. آنها به فراخور همین ادعا مخالفان شرکت در انتخابات را فاقد استدلال یا دست کم فاقد استدلال‌های «جدی» توصیف می‌کنند. این در حالی است که مخالفان انتخابات، عموماً تصمیم خود را نه در این دو هفتۀ مانده به انتخابات، بلکه سال‌ها و دست کم ماه‌ها ست اتخاذ کرده‌اند [تاکید می‌کنم ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF جزوه   این بار نیز در بازه‌ی زمانی پیشا انتخابات شاهد بوده‌ایم که چگونه در فضای سیاسی‌ای که به عرصه‌ی بلامنازع بازی بزرگان بدل شده است، عده‌ی کثیری از کنش‌گران و حمایت‌گران سابق جنبش، بار دیگر به دنباله‌روی منفعلانه روی آورده‌اند -و فعالانه در توجیه آن می کوشند. به تلخی شاهد بوده‌ایم که چگونه طیف‌های وسیعی از فعالین با تکثیر راهکارها و انگاره‌های عقیم اصلاح‌طلبان روند بازگشت به دوران پیشاجنبش را رسمیت می‌بخشند و چگونه اینان سرانجام با چهره‌ای مغموم ولی حق‌به‌جانب، در ضیافت پیروزیِ حاکمیت -در فروپاشی تاریخ مبارزات مردمی- حضوری «واقع‌گرایانه» یافتند. همان‌طور که تجربه‌ی ایران متاخر به روشنی گویای آن است حیات سیاسی تحت سایه‌ی استبداد و حضور فراگیر گفتمان نئولیبرال، نه تنها به خودی‌خود به رشد گفتمان چپ رادیکال نمی‌انجامد، بلکه در حوزه‌ی نحیف ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] با نزدیک‌تر شدن به موعد انتخابات ریاستِ جمهوری اسلامی، فضای مبهم و مه‌آلود سال‌های پیش آشکارتر و صف‌های نبرد سیاسی در عرصه‌ی عمومی از هم منفک‌تر می‌شود. آن نیرویی که منطق سیاست انتخاباتی و بت‌واره‌گی صندوق انتخابات را نفی می‌کند، نمی‌تواند در دامچاله‌ی دوگانه‌ی تقلبی رای می‌دهم/ نمی‌دهم گرفتار شود. البته که می‌توان فرصت‌طلبانه سکوت کرد، اما اتفاقن اگر قصدیتی برای مداخله در سیاست وجود دارد، باید درست در همین وضعیت از این دوگانه فراتر رفت و بر تداوم پیکار رهایی‌بخش پای فشرد. نبرد پروفایل‌ها در روزهای منتهی به انتخابات تعداد زیادی از پروفایل‌های فیس‌بوکی تغییر کرده است. بسیاری از «دوستان‌مان» ناپدید شده‌اند و به جای آنها پروفایل‌های یک شکل و در اغلب موارد هم‌رنگی نشسته است که اعلام می‌کند دارنده‌ی این پروفایل رای می‌دهد یا ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] توضیح پراکسیس: مرزهای مبارزه وسیع‌ است، تا هر جایی که افق‌های امید و امکانات همبستگی وسعت دارند. باور به امکان رهایی ستمدیدگان و کوشیدن در این مسیر، پیوندی ناگسستنی دارد با باور به امکانات مبارزه و امکانات همبستگی انسان‌های تحت ستم. تنها چنین باوری می‌تواند محرک به فعلیت درآوردن امکانات و بالقوه‌گی‌های مبارزه باشد؛ به عکس، ناباوری درونی نسبت به این امر مسبب یافتن و برساختن انواع توجیهات «عقلانی» برای ناممکن جلوه دادن دخالتگری رادیکال در وضعیت است. هم اینک تلاقی زمانی خیزش اعتراضی مردم ترکیه با آنچه که پیرامون انتخابات ریاست جمهوری ایران در فضای گفتمانی غالب پیش می‌رود، پیش از هر چیز آشکار کننده‌ی رخوت و جمودی است که بینش غالب بر فصای سیاسی کشور ما را در بر گرفته است. به همین ترتیب مبارازاتی که در نقاط مختلف جهان علیه ادامه‌ مطلب …

 [دریافت نسخه PDF ] در شرایط موجودی که در آن به سر می‌بریم، خواه‌ ناخواه برگزاری انتخابات در یک کشور آن هم در سطح کلان برای تعیین رئیس دولت آینده، نمایشی به جز «گردش نخبگان» نیست. پر واضح است نخبگانی که در این عرصه حضور می‌یابند بازی در وضعیت موجود را پذیرفته‌اند و به عبارتی اصول سیاست‌ورزی آنها مطابق با بازی‌ای می‌باشد که از پیش تعیین شده و آنها نیز برای حرکت دادن مهره‌های خود در زمینی از پیش آماده، خود را مهیا می‌سازند. از این رو بهتر است حول مفهوم «گردش نخبگان» کمی به بحث بنشینیم. ماری کولابینسکا، در کتابی با عنوان «گردش نخبگان در فرانسه»، سه نوع گردش را از هم متمایز کرده است: نخست گردشی که میان دسته‌های مختلف گروه نخبهء حاکم رخ می‌دهد. دوم گردش میان ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] اذعان به خصلت بحران‌سازِ دستگاه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی، برای سالیان متمادی ترجیع‌بند اشارات نظری مخالفانش بوده است. در این برداشت، بازتولید بحران از لوازمی است که به مهار پارادایم متزلزل مشروعیت یاری می‌رساند. اگر چه این خصلت به راستی در صحنه‌گردانی سیاست ایران حائز نقش باشد، اما خود مولودِ معدود روزنه‌های امید و زمزمه‌های تغییر نیز بوده است. در واقع اصرار بر قدرت فائقه‌ی جمهوری اسلامی در بازتولید بحران و مدیریت همزمان آن، حکومت را در کسوت اژدهایی هفت‌سر بازنمایی می‌کند که خود آتش می‌دمد و خود نیز به دُم‌کوباندنی شعله را فرو می‌نشاند! این در حالی است که بحران، در مراحل تکوین تاریخی خود، خاستگاه خلاف‌آمدِ نیات حکومت نیز خواهد بود و فی‌نفسه در خویش، تعرض و تعدی به صحنه‌گردانان را نیز می‌پرواند. تنش‌ها، شکاف‌ها و ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] توضیح مترجم: مقاله‌ی «رویاهای خطرناک ژیژک»، نوشته جروم روس، به دنبال انتشار مقاله‌ای از ژیژک با عنوان «آن‌چه چپ باید از تاچر بیاموزد»  نوشته شده است و رهیافت ژیژک مبنی بر اهمیت الگوبرداری چپ – در برهه‌ی کنونی – از شخصیت سیاسی تاچر را در کانتکستی وسیع‌تر مورد نقد قرار می‌دهد. مقاله یاد شده از ژیژک با ترجمه امیر رضا گلابی در وبسایت «تز یازدهم» انتشار یافته است. در ترجمه‌ی مقاله‌ی حاضر، هر جا که نقل قولی از مقاله‌ی ژیژک صورت گرفته، از عین عبارت ترجمه فارسی آن استفاده شده است/.  *** قدردانی نابجای ژیژک از تاچر و یک‌بام و دوهوایی او در مقابل دموکراسی مستقیم، گرایشات منجی‌گرایانه‌ی خطرناک فلسفه‌ی«رادیکال» وی را آشکار می‌کند. هنگامی که جورج اوروِل، نخستین بار دست‌نوشته‌هایش را از کاتالونیای انقلابی در خلال جنگ داخلی ادامه‌ مطلب …

 دریافت نسخه PDF  ویژه‌نامه «روز جهانی کارگر» | کاری از «كانون مدافعان حقوق كارگر» بیانیه‌ی «كانون مدافعان حقوق كارگر»      اول ماه مه روز جهاني كارگر، روز رزم مشترك همه‌ی كارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ اين روز فرصتي است تا يك بار ديگر صف واحد طبقاتي را عليه سود پرستان ستمگر تشكيل دهيم و صداي رساي طبقه‌ی كارگر را به گوش جهانيان برسانيم كه : «ما كارگران و زحمتكشان بازوي پر توان و تعیین‌کننده‌ی مسير تاريخ آینده‌ی جهانيم و بيداد را به هر طريق ممكن به باد فنا خواهيم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان كارگرِ همه‌ی كشورهاي جهان، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمایه‌داري را كه عامل همه‌ی بحران هاي انساني و اجتماعي است، سد خواهيم كرد؛ تا ديگر هيچ مادري براي سير كردن فرزند خود مجبور به ادامه‌ مطلب …

  روایتی تصویری از جنبش معدنچیان آستوریاس from PRAXIS پراکسیس on Vimeo. * ویدئو را با کیفیت بالا (170 مگابایت) از اینجا دریافت کنید. دریافت نسخه پی دی اف  این متن ۱. همان سیاستی که «منسوخ» می نماید! روند فراز و فرودهای عرصه سیاسی ایران، در پیوند با سپهر عام سیاست در جهان امروز، به بدیهی شدن این باور مسلط انجامیده است که گویا هیچ مفر و گریزگاهی از نظم موجود قابل تصور نیست یا تدارک آن ناممکن است؛ اینکه در شرایط حاضر به هر دلیل، تحقق سوبژکتیویته ی جمعی ناشدنی و خواب و خیال است؛ اینکه باید از تکرار شعار گونه ی آرمان های سیاسی دست کشید و پا در زمین «واقعیت» نهاد؛ اینکه باید در چارچوب همین نظم موجود به «بهبود» تدریجی وضعیت اندیشید؛ اینکه جامعه کارگری باید به ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه PDF جزوه‌ای در بازخوانی انتقادی «جنبش سبز» «چه باید کرد»؛ پرسشی است که سوژه‌ی بالقوه تاریخ را فرا می‌خواند تا خویشتن را در پیوند با وضعیت مستقر، ابژه‌ی نگاه خود سازد؛ تا به میانجی آن راهی به سمت تحقق سوژه‌گی خود بگشاید. این پرسش هم اینک نیز پیش روی ماست، زیرا که پاسخ عامی وجود ندارد، جز آنکه انعکاسِ مدام این پرسش و بسط همدلانه آن، آن را به پرسشی «همگانیِ» ستمدیدگان بدل کند. به پرسش آنهایی که در تداوم وضع موجودْ آینده‌ای برای خود نمی‌بییند؛ آنان که به ضرورت هستی اجتماعی خود باید به مازاد وانهاده‌ی گذشته وفادار بمانند؛ تا به خود وفادار بمانند. این گذشته همان فصل مشترک همه‌ی زمان‌هایی ست که نگذشته‌اند و آمدنی‌اند؛ همه‌ی آن زمان ها که تن‌ها را به خیابان فرا خوانده‌اند: ادامه‌ مطلب …