دریافت نسخه‌ی PDF دادخواهی بدون واسطه: در دفاع از عمل مستقیم مردمی (با نگاهی به تجربیات در آمریکای لاتین)   بهرام قدیمی متن سخنرانی ارائه‌شده در «ششمین گردهمایی سراسری کشتار زندانیان سیاسی در ایران»   مقدمه اول: هدف از باز کردن بحث در مورد دادخواهی، کوششی‌ست برای پاسخ به معضلی که در جای جای جهان سرمایه‌داری با آن درگیریم: معضل مکافات و مجازات آمرین و عاملین سرکوب، شکنجه و اعدام. سرکوب که همیشه به‌ عنوان یکی از ابزارهای لازم و ضروری حفظ سیستم عمل می‌کند در آینده نیز همیشه مانند دوقلوی سیامی، جنبش‌های اجتماعی را همراهی خواهد کرد. بنا بر این، وقتی از لغو سرکوب و شکنجه و اعدام حرف می‌زنیم، باید آگاه باشیم که چنین امری فقط و فقط با حذف کامل نظام سرمایه‌داری و طبقات امکانپذیر است. بنا ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی پی.دی.اف. جزوه توضیح پراکسیس برای انتشار این جزوه اعتراضات خیابانی پس از انتخابات ۱۳۸۸ برای بسیاری به گونه‌ای خاطره‌ی جمعی (و عمدتاً نوستالوژیک) بدل شده است که تأمل درباره‌ی چیستی و سرانجام آن دخلی به وضعیت و ضرورت‌های امروز جامعه‌ی ما ندارد. در مقابل چنین درکی، می‌توان گفت جنبش اعتراضی ۸۸، یا آنچه که عموماً «جنبش سبز» نام گرفت، بخشی مهم از تاریخ بلافصل ماست که تاثیراتی جدی بر گفتمان‌های حاکم بر فضای کنش‌گری سیاسی بر جای نهاده است؛‌ رد این تاثیرات را تا انتخابات ۱۳۹۲ و حتی فضای «آشتی ملی»‌ پس از آن -تا امروز- می‌توان پی‌گرفت. در این معنا، این جنبش بیش از آنکه شکاف‌های دیرین درون آرایش سیاسی حاکمیت را عیان کند، واقعیت‌هایی از وضعیت ازهم‌گسیخته‌ی جامعه‌ی امروز ایران و شکاف‌ها و گرایش‌های درونی آن ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی پی.دی.اف. جروه توضیح برای انتشار این دفتر پیش‌روی شتابان سرمایه‌داری در الگوی تهاجمی نولیبرالی‌ پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و بلوک شرق، این باور عمومی را القاء می‌کرد/می‌کند که چهره‌ی جهان به‌کلی تغییر یافته است و اندیشه‌های قدیم مناسبتی با فهم واقعیت‌های جهان نو ندارند. در همین راستا، ایدئولوژی‌های مسلط نه‌فقط هر نوع بدیل غیرسرمایه‌دارانه و باورهای انقلابی را توهم سیاسی قلمداد می‌کنند، بلکه به‌منزله‌ی پیکریابی صدای پیروزمند سرمایه، بدیهی‌ترین واقعیت‌ها را نیز تحریف می‌کنند یا وارونه جلوه می‌دهند. شاید یکی از شاخص‌ترین واقعیت‌هایی که وارونه جلوه داده می‌شود، ماهیت دخالت‌های نظامی «بشردوستانه» باشد که منافع اقتصادی و ژئوپولتیکی فاتحان نظامی این مداخلات را این‌بار به‌میانجی شعار‌های مبتنی بر «حقوق بشر» و «دموکراسی‌» تأمین می‌کنند. با این همه، پس از تهاجم ایالات متحد و متحدانش به افغانستان ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مصاحبه‌ای با شاهرخ زمانی‌ پیرامون حزب سیاسی طبقه کارگر و ویژگی‌‌های آن! مصاحبه‌کننده: تیکا کلاکی تاریخ انجام مصاحبه: ۲۸ بهمن ۱۳۹۲   توضیح تیکا کلاکی برای بازنشر این متن: از روزی که خبر کشته‌شدن شاهرخ منتشر شد، افراد و جریانات زیادی خیلی‌ عامدانه شروع کردند به تلاش در جهت تقلیل مبارزات کمونیستی شاهرخ در حد یک سندیکالیست معمولی؛ و رسانه‌‌های بورژوازی هم هیچ اشاره‌ای به تاریخ مبارزات شاهرخ به‌عنوان یک «کمونیست» رزمنده نکرده‌اند و شاهرخ را یک فعال سندیکایی معرفی‌ کردند. در زمستان سال ۱۳۹۲ (حدود۲ سال قبل) گفتگویی طولانی با شاهرخ داشتم پیرامون «حزب سیاسی طبقه کارگر»، ویژگی‌‌ها و خصوصیات آن، که هر چند این گفتگو طولانیست، اما به‌ویژه با توجه به وضعیت کنونی ارزش خواندن مجدد را دارد! ۲۶ شهریور ۱۳۹۴   * * * ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF بنا نداشتم در باره شاهرخ حتی سطری بنویسم. نوشتن الزاماتی دارد که رعایت آن اکنون در توان من نیست و فاصله گرفتن از این حجم اندوه نیز چندان ممکن نمی نماید. قاعدتاً باید بگویم شاهرخ چنین "بود" و چنان "کرد"، اما هیچ چیز درباره او به فعل ماضی در نمی آید. شاهرخ، همچون دیگر رفقای شهیدمان، در آرمان و مبارزه اش ادامه دارد، و هیچ چیز، حتی جا ماندن جسمش در "دیروز" نمی تواند مجوّزی باشد برای این که مرتکب چنین خطایی شویم. مرثیه نیز نمی خواهم و نمی بایست بنویسم. هر لحظه صدای محوش در گوشم می پیچد که "رفیق! سوگواری نکنید! سازماندهی کنید!" و هر قطره اشک، شرمی می شود و بر گونه های سرخم می چکد.  اما از جانبی دیگر، نوشتن خود را به ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF یادداشت مترجم: با گشتی در فضای اینستاگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان متوجه سیل سِلفی‌های گوناگون می‌شویم که مدتی است جامعه‌ی ما را فراگرفته است. پدیده‌ای عمدتا متعلق به جوانان طبقه‌ی متوسط که به طور روزافزونی غرق در از-خود-بیگانگیِ مصرف‌گرایی  می‌شوند. سلفی، همانند «حیث خیالی مرحله‌ی آینه‌ای» ژاک لکان، هر چه بیشتر جایگزین هویت فردی و جمعی از دست رفته‌ی این قشر از جوانان می‌شود. نویسنده‌ی متن نشان می‌دهد که چگونه چنین طیف‌هایی خودشان را در سلفی بازمی‌یابند، تنها برای دیگران وجود دارند؛ و چگونه همیشه همواره نیاز به یک تماشاچیانی دارند تا مطمئن شوند هستند. *  *  * گرفتن هر عکس یک انتخاب است: گزینش یک نمای خاص از بین تمام دیگر نماهای ممکن. هر عکس بنابراین تجسم ذهنیت عکاس است. هر عکس همان‎‌قدر که به ادامه‌ مطلب …