امکان «سیاست»، سیاست امکان | جستارهایی در نقد چپ اصلاح‌طلب

دریافت نسخه‌ی PDF جزوه   این بار نیز در بازه‌ی زمانی پیشا انتخابات شاهد بوده‌ایم که چگونه در فضای سیاسی‌ای که به عرصه‌ی بلامنازع بازی بزرگان بدل شده است، عده‌ی کثیری از کنش‌گران و حمایت‌گران سابق جنبش، بار دیگر به دنباله‌روی منفعلانه روی آورده‌اند -و فعالانه در توجیه آن می کوشند. به تلخی شاهد بوده‌ایم که چگونه طیف‌های وسیعی از فعالین با تکثیر راهکارها و انگاره‌های عقیم اصلاح‌طلبان روند بازگشت به دوران پیشاجنبش را رسمیت می‌بخشند و چگونه اینان سرانجام با چهره‌ای مغموم ولی حق‌به‌جانب، در ضیافت پیروزیِ حاکمیت -در فروپاشی تاریخ مبارزات مردمی- حضوری «واقع‌گرایانه» یافتند. همان‌طور که تجربه‌ی ایران متاخر به روشنی گویای آن است حیات سیاسی تحت سایه‌ی استبداد و حضور فراگیر گفتمان نئولیبرال، نه تنها به خودی‌خود به رشد گفتمان چپ رادیکال نمی‌انجامد، بلکه در حوزه‌ی نحیف ادامه‌ مطلب …

آلن بدیو روی پاهایش | هژیر پلاسچی

[دریافت نسخه PDF ] با نزدیک‌تر شدن به موعد انتخابات ریاستِ جمهوری اسلامی، فضای مبهم و مه‌آلود سال‌های پیش آشکارتر و صف‌های نبرد سیاسی در عرصه‌ی عمومی از هم منفک‌تر می‌شود. آن نیرویی که منطق سیاست انتخاباتی و بت‌واره‌گی صندوق انتخابات را نفی می‌کند، نمی‌تواند در دامچاله‌ی دوگانه‌ی تقلبی رای می‌دهم/ نمی‌دهم گرفتار شود. البته که می‌توان فرصت‌طلبانه سکوت کرد، اما اتفاقن اگر قصدیتی برای مداخله در سیاست وجود دارد، باید درست در همین وضعیت از این دوگانه فراتر رفت و بر تداوم پیکار رهایی‌بخش پای فشرد. نبرد پروفایل‌ها در روزهای منتهی به انتخابات تعداد زیادی از پروفایل‌های فیس‌بوکی تغییر کرده است. بسیاری از «دوستان‌مان» ناپدید شده‌اند و به جای آنها پروفایل‌های یک شکل و در اغلب موارد هم‌رنگی نشسته است که اعلام می‌کند دارنده‌ی این پروفایل رای می‌دهد یا ادامه‌ مطلب …

خطی مشخص بین ما و آنها | گزارش کوتاهی از «بلاکیوپای» فرانکفورت

[دریافت نسخه PDF ] توضیح پراکسیس: مرزهای مبارزه وسیع‌ است، تا هر جایی که افق‌های امید و امکانات همبستگی وسعت دارند. باور به امکان رهایی ستمدیدگان و کوشیدن در این مسیر، پیوندی ناگسستنی دارد با باور به امکانات مبارزه و امکانات همبستگی انسان‌های تحت ستم. تنها چنین باوری می‌تواند محرک به فعلیت درآوردن امکانات و بالقوه‌گی‌های مبارزه باشد؛ به عکس، ناباوری درونی نسبت به این امر مسبب یافتن و برساختن انواع توجیهات «عقلانی» برای ناممکن جلوه دادن دخالتگری رادیکال در وضعیت است. هم اینک تلاقی زمانی خیزش اعتراضی مردم ترکیه با آنچه که پیرامون انتخابات ریاست جمهوری ایران در فضای گفتمانی غالب پیش می‌رود، پیش از هر چیز آشکار کننده‌ی رخوت و جمودی است که بینش غالب بر فصای سیاسی کشور ما را در بر گرفته است. به همین ترتیب مبارازاتی که در نقاط مختلف جهان علیه ادامه‌ مطلب …

پدر جمهوری اسلامی رد صلاحیت شد. سکوت چرا؟! | میثم آذرپیام

[دریافت نسخه PDF ] بازنشر  از وبلاگ «دیوار نوشته» ۱. هاشمی رفسنجانی. شاید هیچ کس در تاریخ سیاسی ایران به اندازه هاشمی رفسنجانی در دوره‌ی حیات خود موضوع بحث و جدل های اجتماعی و موضع گیری‌های موافق و مخالف پیرامونی نبوده است. هاشمی رفسنجانی در کسوت یار خمینی، هاشمی رفسنجانی در جایگاه اعطای رهبری به علی خامنه ای، هاشمی رفسنجانی در مقام سردار سازندگی، هاشمی رفسنجانی در لباس عالیجناب سرخپوش، هاشمی رفسنجانی در قامت پدرخوانده فتنه و هاشمی رفسنجانی در قاموس منجی اصلاحات(!)، در طول چهار دهه گذشته همواره محل توجه و جبهه گیریهای اجتماعی بوده است. به همین نسبت شاید کمتر کسی را در تاریخ بتوان یافت که به اندازه هاشمی رفسنجانی از سوی جریانهای رقیب حاکم بر سیاست ایران، در موقعیت‌های فراز و فرودگونه متضاد قرار گرفته باشد: ادامه‌ مطلب …

نقدی به دیگری، نقدی به خود | میثم آذرپیام

 [دریافت نسخه PDF ] ۱  بر مدار تکرار می‌چرخیم. شب‌های تاریک، روزهای ملالت‌بار و چشم‌هایی منتظر به خورشید، گونه‌هایی بی‌فروغ! امیدی پوشالی بر بستر وهم! «آفتاب مفهوم بی‌دریغ ِ عدالت بود و آنان به عدل شیفته بودند و اکنون با آفتاب‌گونه‌ای آنان را این‌گونه دل فریفته بودند» [۱]. ابتذال عامه [۲]: فرو افتادن در هیاهوی جماعت، جماعت قیل و قال کنندگان. از خود بیگانه شدن و همنوا شدن با قیل و قال گران. ذوق زده شدن و تبلور احساسات پوچ. هیاهای پوشالی و صف‌بندی های مبتذلانه گرداگرد خورشیدگونه‌ های بی‌فروغ. هیچ ساحتی به انداز‌ه‌ی سیاست در این جامعه به ابتذال کشیده نشده است. ابتذالی حاصلِ آمیختگی سیاست با عرفان. ابتذالی حاصلِ آمیختنِ سیاست با زهرِ مرید-مرادی گری. تا پالایش حوزه‌ی سیاست از این زهرِ از خود بیگانه گر، امیدی به ادامه‌ مطلب …

یک بررسی نظری: «انتخابات و بازتولیدگری فاشیسم» | سیاوش.س.

 [دریافت نسخه PDF ] در شرایط موجودی که در آن به سر می‌بریم، خواه‌ ناخواه برگزاری انتخابات در یک کشور آن هم در سطح کلان برای تعیین رئیس دولت آینده، نمایشی به جز «گردش نخبگان» نیست. پر واضح است نخبگانی که در این عرصه حضور می‌یابند بازی در وضعیت موجود را پذیرفته‌اند و به عبارتی اصول سیاست‌ورزی آنها مطابق با بازی‌ای می‌باشد که از پیش تعیین شده و آنها نیز برای حرکت دادن مهره‌های خود در زمینی از پیش آماده، خود را مهیا می‌سازند. از این رو بهتر است حول مفهوم «گردش نخبگان» کمی به بحث بنشینیم. ماری کولابینسکا، در کتابی با عنوان «گردش نخبگان در فرانسه»، سه نوع گردش را از هم متمایز کرده است: نخست گردشی که میان دسته‌های مختلف گروه نخبهء حاکم رخ می‌دهد. دوم گردش میان ادامه‌ مطلب …

سیاست مقدورات علیه سیاست امید | پریسا نصرآبادی

 [دریافت نسخه PDF ] ارزیابی بحران ساختاری جمهوری اسلامی در چارچوب منازعات جاری حول مسئله انتخاباتْ قابل حلّ و فصل نیست، که یک نیروی سیاسی جدّی چپ ولو در سطح تحلیل بخواهد به آن دامن بزند. ریشه‌های این بحران که درازایی بیش از قدمت سی و پنج ساله جمهوری اسلامی دارد، حتی بایستی در سرتاسر دوران پهلوی پی گرفته شود تا از خلال آن بتوان تضادها و تناقضات درون‌ساختاری و بازیگران و صحنه‌گردانان جدال‌ها را دقیق‌تر شناسایی نموده و در پرتو آن درک دقیق‌تری از بحران های سیاسی ایران در اِشِل داخلی، منطقه ای و جهانی، و بحران های اقتصادی و اجتماعی به دست آورد و از این زاویه می توان آن را پروژه ای استراتژیک دانست که وارد نشدن چپ تا این لحظه به آن، نافی اهمیت و ضرورت ادامه‌ مطلب …

کیمیاگری در عرصه ناواقعی سیاست | محمد غزنویان

[دریافت نسخه PDF] اذعان به خصلت بحران‌سازِ دستگاه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی، برای سالیان متمادی ترجیع‌بند اشارات نظری مخالفانش بوده است. در این برداشت، بازتولید بحران از لوازمی است که به مهار پارادایم متزلزل مشروعیت یاری می‌رساند. اگر چه این خصلت به راستی در صحنه‌گردانی سیاست ایران حائز نقش باشد، اما خود مولودِ معدود روزنه‌های امید و زمزمه‌های تغییر نیز بوده است. در واقع اصرار بر قدرت فائقه‌ی جمهوری اسلامی در بازتولید بحران و مدیریت همزمان آن، حکومت را در کسوت اژدهایی هفت‌سر بازنمایی می‌کند که خود آتش می‌دمد و خود نیز به دُم‌کوباندنی شعله را فرو می‌نشاند! این در حالی است که بحران، در مراحل تکوین تاریخی خود، خاستگاه خلاف‌آمدِ نیات حکومت نیز خواهد بود و فی‌نفسه در خویش، تعرض و تعدی به صحنه‌گردانان را نیز می‌پرواند. تنش‌ها، شکاف‌ها و ادامه‌ مطلب …

تجارت آزاد با صندوق انتخابات | هژیر پلاسچی

[دریافت نسخه PDF] اسفندیار رحیم‌مشایی، پیش از آن‌که نام رییس دفتر پر حاشیه‌ی محمود احمدی‌نژاد باشد، نام چیزی است در آینده، چیزی مربوط به «هزاره‌ی سوم» که هم تنها نیرویی است که می‌تواند حاکمیت را از بحران و اختلال آینده گذر دهد و هم به شکل متناقض‌نمایی نیرویی است که برای حکمرانی باید از روی حاکمیت موجود گذر کند، آنچه که از نظام در پی حکمرانی این جریان می‌تواند باقی بماند، جمهوری اسلامی‌ای است که جمهوری اسلامی نیست، پوستی میان تهی با محتوایی سرا پا متفاوت. این اما ربطی به اراده‌ی محمود احمدی‌نژاد، اسفندیار رحیم‌مشایی و اطرافیان آنها ندارد که با غرولندها و مداخله‌های حکومتی متوقف شود، انکشاف سرمایه‌داری در ایران به مرحله‌یی رسیده است که از درون آن چنین نیرویی زاییده خواهد شد. آنها رسولان آینده‌اند. پیش از ظهور ادامه‌ مطلب …

«از آمستردم تا تهران» | شعری از محسن عمادی | به یاد کامبیز روستایی*

با صدای شاعر:   روز بر خاکسترهای تو خواهد شکست در میدانچه‌ی هراس کبوتران.میدان بر ناله‌های تو چاه می‌شود کبوتران پر می‌کشند از چاه.چاه، دهان توست پیوسته به تنی سوزان که یکراست به مرکز زمین می‌رود به توده‌ی مذاب زخم‌های بی‌نام.دور می‌شوند کبوتران و خاکسترت در نعره‌ی خاموشِ باد سیلی می‌زند به رعشه‌ی لذت عابران در تماشای آتش‌بازی.کلمه، خاکستر است. آواز می‌خوانیم و خاکستر می‌پاشیم بر زخم‌ها تا خون بند بیاید بادی سرد بر جراحت کوچک‌ام می‌وزد بر پیراهنی که درد می‌کند از آخرین هم‌آغوشی و تکثیر می‌شود در تمام پیراهن‌های جهان که به غیابی مسری گرفتارند.زنان، با تشتی از خاکستر بر کناره‌ی رود می‌نشینند ترانه می‌خوانند و ظرف می‌شویند.غیاب، ملودی کوچکی است، مشتی خاکستر که بر استکان و نعلبکی بر قاشق و چنگال و بشقاب‌های چرب می‌ریزند آواز می‌خوانند ادامه‌ مطلب …