دریافت نسخه‌ی پی.دی.اف. برای متن ترانه و توضیحات
دریافت نسخه‌ی کوتاه‌تر و کم‌حجم‌تر ویدئو [بدون متن و توضیحات]
این روزها که خاورمیانه بار دیگر به صحنه‌ی جنگ‌و‌کشتار بدل شده و دیگر خبری از «بهار عربی» و خیزش مردم در خیابان‌ها و «التحریر»ها نیست؛ حالا که چتر آتش‌وخون بر فراز همه جای این منطقه گسترده شده و صدای انفجارْ بی‌وقفه در گوش‌های کودکان سوری و عراقی و کرد و فلسطینی سوت می‌کشد؛ حالا، دوباره سرخط همه‌ی اخبار رسانه‌ها، به «تروریسم» اختصاص یافته است، و شبکه‌های تلویزیونی و رسانه‌های رنگارنگ برای‌مان از خطر تروریست‌ها می‌گویند. پرزیدنت‌ها و سخنگوهایشان در محکومیت تروریسم سخن‌سرایی می‌کنند و با تأکید بر جدیت و عزم خود برای زدودن این خطر، به مردمان‌شان اطمینان‌خاطر می‌دهند؛ تا دوباره لزوم «انتخاب خطیر و دشوارِ» حمله‌ی نظامی از میان گزینه‌هایی که روی میز اند، به ضرورتی بدیهی بدل شود. از همین روست که اصحاب رسانه و سلطه پرده از چهره‌ی حاملان این خطر برمی‌دارند، تا برهم‌زنندگانِ «آزادی» و «صلح» در «دهکده‌ی جهانی»، یعنی همان‌ها که باید «حذف» شوند، را بشناسیم:
تروریسم، خمپاره‌ای‌ست که به سمت تانک‌های «نیروی دفاع اسرائیل» در کوچه‌پس‌کوچه‌های غزه شلیک می‌شود؛
تروریسم، اعتراض بومیان «نامتمدن» در خیابان‌های سائوپائولوی مملو از توریست‌های جام‌جهانی است؛
تروریسم، ساختن باریکاد در کوچه‌های مشرف به «گزی‌پارک» است؛
تروریسم، تشکیل «غیرقانونی» صفوف اعتصاب توسط معدن‌چیان «ماریکانا» در افریقای جنوبی است؛
تروریسم، اعتصاب غذای پناهجویانی است که تن خود را انتحار می‌کنند؛
تروریسم، خطر بالقوه‌ای است که با راه‌رفتنِ مسلمانان در خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده‌ی غرب طنین می‌اندازد؛
تروریسم، شعار دادن در خیابان‌های کرانه‌ی باختری، تل‌آویو و پاریس در همبستگی با غزه است؛
تروریسم، سنگِ در دست نوجوانانِ فلسطینی‌ست؛
تروریسم، یعنی حضور همه‌ی «حبیب‌الله گلپری‌پور»هایی که سیاست‌ورزی برای‌شان محدود به صندوق انتخابات نیست؛
همه‌ی کسانی که خط‌قرمزهای «قانونی» را نفی می‌کنند، و نظم حاکم در جامعه را تهدید می‌کنند؛
تروریسم، نفس وجود همه‌ی آن‌هایی است که جان‌شان به لب‌شان رسیده و شعار سرنگون باد… سرمی‌دهند؛
و خلاصه آنکه «تروریسم»، هر آن کنشی است که «براندازیِ» «وضع موجود» را نشانه می‌رود!
پراکسیس | تیر ماه ۱۳۹۳
