دریافت نسخه PDF ویژه‌نامه «روز جهانی کارگر» | کاری از «كانون مدافعان حقوق كارگر»
بیانیه‌ی «كانون مدافعان حقوق كارگر»
اول ماه مه روز جهاني كارگر، روز رزم مشترك همه‌ی كارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ اين روز فرصتي است تا يك بار ديگر صف واحد طبقاتي را عليه سود پرستان ستمگر تشكيل دهيم و صداي رساي طبقه‌ی كارگر را به گوش جهانيان برسانيم كه : «ما كارگران و زحمتكشان بازوي پر توان و تعیین‌کننده‌ی مسير تاريخ آینده‌ی جهانيم و بيداد را به هر طريق ممكن به باد فنا خواهيم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان كارگرِ همه‌ی كشورهاي جهان، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمایه‌داري را كه عامل همه‌ی بحران هاي انساني و اجتماعي است، سد خواهيم كرد؛ تا ديگر هيچ مادري براي سير كردن فرزند خود مجبور به تن فروشي نشود و هيچ پدري براي درمان فرزند بيمار خود به التماس زار نزند و هيچ كودكي براي سير كردن خود سطل زباله را زير و رو نكند و هيچ كجاي طبيعت قرباني سود اقليت شکم‌باره و سیری‌ناپذیر نگردد».
كارگران و زحمتكشان ايران نيز بيش از یک قرن است كه همگام و دوشادوش همه‌ی رنجبران جهان عليه بيداد طبقه‌ی سرمایه‌دار و نظم سرمایه‌داري مبارزه می‌کنند. در مبارزه‌ی بی‌امان با این نظام به‌غایت مرتجع و سركوب‌گر پيروزي‌هاي بزرگي نيز به‌دست آورده و از شکست‌ها نيز تجربه‌های گران‌بهایی كسب کرده‌اند كه در مبارزه‌ی آتي چراغ راهشان خواهد بود. درك بحران‌هاي ساختار نظم مسلط بر جهان كه همه‌ی اركانش با خون ستم ديدگان و استثمارشوندگان رنگين شده چندان دشوار نيست. اين ساختار كه تا كنون به كام اقليت يك درصدي سرمایه‌داري بوده با تکانه‌های بحران هاي جدي آماده‌ی فروریزی است. وحدت طبقاتي و همگامي با زحمتكشان جهان، سازمان پذيري و تشكل، جدی‌ترین سلاح ما عليه اين بيداد طبقاتي است با اين سلاح است كه می‌توان و بايد اين ساختار مبتني بر سود يك درصدی‌ها را در جهان و ايران به چالش كشيد. فعالان و مدافعان حقوق كارگر در پي آن‌اند كه با درك شرايط و توازن قواي طبقاتي خواسته‌های كارگران و زحمتكشان ايران را در اين رزم طبقاتي اعلام كنند و از همه‌ی باورمندان به برابري و رفع ستم طبقاتي می‌خواهند كه با حمايت از اين مبارزه به تعميق آن ياري رسانند.
مبرم‌ترین اين خواسته‌ها عبارت‌اند از :
۱ – پرداخت فوري حقوق و دستمزد معوق كارگران شاغل در همه‌ی بخش‌هاي اقتصاد؛ اعم از بخش خصوصي و غيرخصوصي و تعيين حداقل دستمزد بر اساس بالاترین استانداردهای زندگی بشر امروز و با نظارت فعال تشكل‌هاي مستقل كارگري.
۲ – تأمین مسكن مناسب براي همه‌ی حقوق‌بگیران و تأمین كار براي همه‌ی بيكاران و همگاني كردن استفاده از مقرري بیمه‌ی بيكاري براي همه‌ی بيكاران.
۳ – واگذاري سازمان تأمین اجتماعي به صاحبان واقعي آن و اداره‌ی آن توسط نمايندگان واقعي كارگران.
۴ – بيمه كردن همه‌ی شاغلان و بيكاران و كنترل و نظارت تشكل‌هاي صنفي كارگران بر صحت اجراي آن و پرداخت حق بیمه‌ی كارگران توسط كارفرمايان.
۵ – برچيدن بساط نظاميان و عناصر امنيتي از واحدهاي توليدي و مؤسسات اقتصادي و کارگاه‌ها و به رسميت شناختن تشكل‌هاي كارگري و هرگونه اعتراض كارگران براي احقاق حق خود.
۶ – حذف برنامه‌ی اصلاح قانون كار از دستور كار مجلس و دولت.
۷ – لغو مصوبه‌ی خارج كردن کارگاه‌های زير ۱۰ نفر از شمول قانون كار.
۸ – رفع محدوديت از سنديكاها، اتحادیه‌های كارگري و هرگونه تشكل و مراسم كارگري، به‌ویژه قانوني كردن تعطيلي روز جهاني كارگر به‌عنوان روز مبارزه‌ی كارگران عليه ستم طبقاتي.
۹ – الزام كارفرمايان به پرداخت دستمزد برابر در مقابل كار برابر و رفع هر گونه تبعيض در محيط كار اعم از تبعيض جنسيتي ، تابعيتي ، قوميتی ، عقيدتي و … .
۱۰ – حمايت از خانواده‌های نيازمند و جلوگيري از كار كودكان زير ۱۸ سال.
۱۱ – كنترل کارگاه‌ها و همه‌ی محيط هاي كار در زمینه‌ی رعايت بهداشت، ايمني كار و حمايت از جان كارگران در برابر سود كارفرمايان.
۱۲ – برخورداري تمامي بازنشستگان و مستمری‌بگیران از يك زندگي مرفه و بدون دغدغه‌ی اقتصادي و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمري بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی.
۱۳ – آزادي حق اعتصاب براي كارگران و زحمتكشان به‌عنوان سلاح برنده عليه بيداد كارفرمايان صاحب قدرت.
۱۴ – قطع سركوب اعتراضات کارگری و مردمی، لغو مجازات اعدام، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط زندانيان كارگري و ديگر فعالان اجتماعي از زندان و توقف فوری پیگردهای قضایی علیه آنان و برچیده شدن فضای امنیتی موجود در جامعه.
۱۵ – حذف قراردادهاي موقت و سفيد امضا و به رسميت شناختن قراردادهاي جمعي با نظارت و مديريت تشكل‌هاي مستقل كارگري.
۱۶ – واگذاري بنگاه‌های اقتصادي خصوصي شده به كارگران شاغل در همان واحد اقتصادي و جلوگيري از غارت اين واحدها توسط مديران حريص، آزمند و بی‌کفایتی كه اين واحدها را تا آستانه‌ی تعطيلي و ورشكستگي کشانده‌اند.
۱۷ – آزادي بيان و قلم و هر گونه تشكل براي كارگران و فعالان اجتماعي بدون محدوديت.
۱۸ – رفع قوانين تبعیض‌آمیز و محدوديت اشتغال و تحصيل براي زنان، كارگران غير ايراني ،اقليت هاي قوميتی و عقيدتي و … .
۱۹ – حذف هزینه‌های آموزش‌وپرورش، آموزش عالي و مهارت‌آموزی در سطح كشور و نيز حذف هزینه‌های درمان تمام حقوق‌بگیران و بيكاران و خانواده هاشان در تمام بیمارستان‌ها.
۲۰ – لغو جهت‌گیری هاي اقتصادي مبتني بر توصیه‌ی نهاد هاي اقتصاد امپرياليستي – بانك جهاني، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهاني– و رفع محروميت عمومي ناشي از اين سیاست‌ها كه تا كنون قرباني‌هاي بسياري از جامعه گرفته است.
« پاينده باد اول ماه مه، روز رزم مشترك كارگران جهان»
اردیبهشت ۱۳۹۲