دسته: سیاست روز

[در واکنش به فراخوان ارتش مصر به مردم برای شرکت در تظاهرات روز جمعه (۲۶ جولای) علیه اخوان المسلمین] اخوان‌المسلمین برای تعمیق انقلاب سرنگون شد، نه برای تثبیت رژیم. فارغ از جنایاتی که اخوان‌المسلمین در دفاع از قدرت خویش و به نام مذهب، علیه مردم و قبطی‌ها مرتکب شده است، ما هرگز اعتبار/اقتدار خود را به فرمانده نظامی «السیسی» تقدیم نمی‌کنیم. ما با امتناع از حضور در خیابان در روز جمعه، چک سفیدی برای یک کشتار جمعی دیگر پیشکش [ارتش] نمی‌کنیم. اگر «السیسی» ابزارهای قانونی برای آنچه ما می خواهیم را در اختیار دارد، چرا مردم را به خیابان ها می‌خواند؟ آنچه او می خواهد یک رفراندوم مردمی برای لاف زنی در نقش قیصر است و قانون [فعلی] او را بازنخواهد داشت. بله، اخوان‌المسلمین در دوره‌ی حکومت خود باعث رنج ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] [نقدی بر لیبرالیسمِ آرمانشهری و خودساخته‌ی آقای غنی نژاد] اخیرا آقای موسی غنی‌نژاد در روزنامه‌ها و نشریات و مجله‌های سیاسی اقتصادی طیف اصلاح طلب و لیبرال، مطالبی را به منظور راه انداختن کمپین اعتراض به تحریم‌ها و تلاش برای رفع تحریم‌ها منتشر نموده اند. بر اساس اصل برائت ما موظف هستیم بر اساس ادعاها و شواهد مواضع افراد را مورد سنجش قرار دهیم و به همین جهت به ذهن خوانی و یا تحلیل اهداف انتشار چنین مطالبی نخواهیم پرداخت.  هرچند انتشار این مطالب و برجسته کردن این نظرات برای منتشر کنندگان و مطرح کنندگان این مطالب نقض غرض محسوب می‌شود. چرا که این دوستان مردم را به شرکت در انتخابات و رای دادن به آقای روحانی دعوت می‌کردند تا در آینده ای نه چندان دور تحریم‌ها از ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF] آنچه که می‌خوانید ترجمه‌ی متنی است که از سوی گردانندگان کارزار «بایکوت، عدم سرمایه گذاری، و مجازات» علیه اسرائیل، برای معرفی این  کارزار، در وبسایت رسمی  ‌BDS  منتشر شده است: * * * کارزار جهانیِ بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم علیه اسرائیل (تا زمانی که اسرائیل به قوانین جهانی و حقوق فلسطینیان تن دهد) از سوی جامعه‌ی مدنی فلسطین در سال ۲۰۰۵ راه اندازی شد و «توسط کمیته‌ی ملی فلسطینیِ BDS» (با نام مخفف BNC) اداره می‌شود. BDS یک استراتژی است که به مردم آگاه جهان امکان می‌دهد تا در مبارزات فلسطینیان برای عدالت نقش ایفا کنند. برای چندین دهه اسرائیل حقوق بنیادین فلسطینان برای آزادی، برابری و خود تصمیم گیری را از طریق پاکسازی نژادی، سیاست‌هایِ استعماری، تبعیض افراطی و اشغال نظامی انکار کرده است. به رغم محکومیت‌های ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه PDF بخش عمده­‌ای از چپ ایران را در رویکردش به وضعیت سیاسی کنونی می­‌توان به دو بخش تقسیم کرد: یک بخش به همه­‌ی بازی­‌های درون حکومتی بی­‌اعتناء است، به هر گونه دعوای درونی جناح­‌های حکومتی بدبین است و نمی­‌تواند یا نمی­‌خواهد تاثیرات آن را بر امکان پدید آمدن تحرکات توده­‌ای ببیند و تصدیق کند. بخش دومی هم هست که عملاً چشم به بالا دوخته است و هر گونه تحرک، فعالیت و خلاقیت را فقط و فقط از رهگذر تقویت هژمونی جناح اصلاح­‌طلب می­‌داند و برنامه و سیاست خود را دادن دست آشتی «موقت» و انتقادی به کسانی می­‌داند که بنا به اعتراف خودشان طبقه­‌ی کار و زحمت در کشور را به وقت حکم‌رانی خود خلع سلاح کردند. این رویکرد دوم به نظر می‌رسد فعال­‌تر از رویکرد نخست با ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] مقدمه. عده‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر «نمی‌توانیم» انقلاب کنیم، ما تنها می‌توانیم در رویای انقلاب زندگی کنیم. این دسته را من انقلابیون نوستالژیک می‌نامم. براي آنها انقلاب ابژه‌ی ازدست رفته و مفقودي در گذشته است. دسته‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر «نمی‌خواهیم» انقلاب کنیم (نه اینکه نمی‌توانیم بلکه نمی‌خواهیم)؛ اینان انقلابیون پشیمان هستند. دسته‌ای بر این اعتقادند که ما دیگر نمی‌توانیم انقلاب کنیم اما مجبوریم که از انقلاب صحبت کنیم. اینان چونان روحانیونی هستند که می‌دانند خدا مرده است، اما با این حال خود را مجبور و موظف می‌دانند از آن سخن بگویند. اینان انقلابیون متقلب هستند. دسته‌ای هستند که می‌گویند ما می‌توانیم انقلاب کنیم، اما نه اکنون و اینجا بلکه به وقت و موقعیت مناسب. اينان انقلاب را به آينده حواله مي‌دهند. ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] مقدمه این بار هم در مقطع پیش از انتخابات ریاست جمهوری به طور چشمگیری شاهد همان رویه‌ای بودیم که هر چهار سال یکبار همچون نمادی از چرخه‌ی عقیم سرنوشت جمعی ما تکرار می‌شود: بار دیگر فراگیرسازی تصویری آخر‌الزمانی از شرایط موجود، دستمایه‌ی بسیج عمومی مردم برای شرکت در انتخابات قرار گرفت؛ مردمی که بی‌گمان بخشی از مشکلات و نگرانی‌های بی‌پایان خویش را در چنین تصویری باز می‌یابند. جریان‌های رسانه‌ای غالب در حوزه‌ی اپوزیسیون «مقتدر» نظام، این بار در همپوشانی تأمل انگیزی با فضای کنشگری (عموما مجازی) تمام توان خود را به کار گرفتند تا انتخابات را به سان یگانه مجرای تاثیرگذاری سیاسی جلوه دهند؛ و کوشیدند به مخاطبان خود بقبولانند که شرکت در انتخابات مصداق به کارگیری حق شهروندیِ انکار شده‌ی آنهاست و عقلانیت سیاسی حکم ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] فضای سیاسی شاهد واپسین مجادلات و گمانه‌زنی پیرامون انتخابات بر اساس دو گانۀ تحریم/مشارکت است. آنچه دست کم در ساحت رسانه‌ها به نظر می‌آید حاکی از برتری کمّی و نه الزاماً گفتمانیِ موافقان شرکت در انتخابات است. آنچه در روزهای اخیر در جبهه موافقان حضور در انتخابات برجسته شده است، تن دادن آنها به یک تلاش نظری طاقت‌فرسا، سبک و سنگین کردن صدها استدلال، برهان، منطق و در نهایت استنتاجِ الزام شرکت در انتخابات بوده است. آنها به فراخور همین ادعا مخالفان شرکت در انتخابات را فاقد استدلال یا دست کم فاقد استدلال‌های «جدی» توصیف می‌کنند. این در حالی است که مخالفان انتخابات، عموماً تصمیم خود را نه در این دو هفتۀ مانده به انتخابات، بلکه سال‌ها و دست کم ماه‌ها ست اتخاذ کرده‌اند [تاکید می‌کنم ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF جزوه   این بار نیز در بازه‌ی زمانی پیشا انتخابات شاهد بوده‌ایم که چگونه در فضای سیاسی‌ای که به عرصه‌ی بلامنازع بازی بزرگان بدل شده است، عده‌ی کثیری از کنش‌گران و حمایت‌گران سابق جنبش، بار دیگر به دنباله‌روی منفعلانه روی آورده‌اند -و فعالانه در توجیه آن می کوشند. به تلخی شاهد بوده‌ایم که چگونه طیف‌های وسیعی از فعالین با تکثیر راهکارها و انگاره‌های عقیم اصلاح‌طلبان روند بازگشت به دوران پیشاجنبش را رسمیت می‌بخشند و چگونه اینان سرانجام با چهره‌ای مغموم ولی حق‌به‌جانب، در ضیافت پیروزیِ حاکمیت -در فروپاشی تاریخ مبارزات مردمی- حضوری «واقع‌گرایانه» یافتند. همان‌طور که تجربه‌ی ایران متاخر به روشنی گویای آن است حیات سیاسی تحت سایه‌ی استبداد و حضور فراگیر گفتمان نئولیبرال، نه تنها به خودی‌خود به رشد گفتمان چپ رادیکال نمی‌انجامد، بلکه در حوزه‌ی نحیف ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] با نزدیک‌تر شدن به موعد انتخابات ریاستِ جمهوری اسلامی، فضای مبهم و مه‌آلود سال‌های پیش آشکارتر و صف‌های نبرد سیاسی در عرصه‌ی عمومی از هم منفک‌تر می‌شود. آن نیرویی که منطق سیاست انتخاباتی و بت‌واره‌گی صندوق انتخابات را نفی می‌کند، نمی‌تواند در دامچاله‌ی دوگانه‌ی تقلبی رای می‌دهم/ نمی‌دهم گرفتار شود. البته که می‌توان فرصت‌طلبانه سکوت کرد، اما اتفاقن اگر قصدیتی برای مداخله در سیاست وجود دارد، باید درست در همین وضعیت از این دوگانه فراتر رفت و بر تداوم پیکار رهایی‌بخش پای فشرد. نبرد پروفایل‌ها در روزهای منتهی به انتخابات تعداد زیادی از پروفایل‌های فیس‌بوکی تغییر کرده است. بسیاری از «دوستان‌مان» ناپدید شده‌اند و به جای آنها پروفایل‌های یک شکل و در اغلب موارد هم‌رنگی نشسته است که اعلام می‌کند دارنده‌ی این پروفایل رای می‌دهد یا ادامه‌ مطلب …

[دریافت نسخه PDF ] بازنشر  از وبلاگ «دیوار نوشته» ۱. هاشمی رفسنجانی. شاید هیچ کس در تاریخ سیاسی ایران به اندازه هاشمی رفسنجانی در دوره‌ی حیات خود موضوع بحث و جدل های اجتماعی و موضع گیری‌های موافق و مخالف پیرامونی نبوده است. هاشمی رفسنجانی در کسوت یار خمینی، هاشمی رفسنجانی در جایگاه اعطای رهبری به علی خامنه ای، هاشمی رفسنجانی در مقام سردار سازندگی، هاشمی رفسنجانی در لباس عالیجناب سرخپوش، هاشمی رفسنجانی در قامت پدرخوانده فتنه و هاشمی رفسنجانی در قاموس منجی اصلاحات(!)، در طول چهار دهه گذشته همواره محل توجه و جبهه گیریهای اجتماعی بوده است. به همین نسبت شاید کمتر کسی را در تاریخ بتوان یافت که به اندازه هاشمی رفسنجانی از سوی جریانهای رقیب حاکم بر سیاست ایران، در موقعیت‌های فراز و فرودگونه متضاد قرار گرفته باشد: ادامه‌ مطلب …