دریافت نسخه‌ی PDF بار دیگر هیاهوی منادیان «آشتی ملی» و سپاس‌ها و تبریک‌های بی‌کرانِ «جامعه‌ی مدنی»‌شان به دولت حاکم، تفسیرهای فریبنده‌ی «تحلیل‌گران سیاسی» در مورد کم‌شدن شکاف دولت و مردم، و تحلیل‌های خوش‌بینانه و بی‌تاریخِ تحول‌خواهانی که نگاه اُمیدشان به بالادست دوخته شده است، فضای رسانه‌ای را تسخیر کرده‌ است. درست در میانه‌ی این فضای عجیب و وهم‌‌‌آلود، ندایی غضب‌ناک طنین می‌اندازد؛ ندایی از جانب آنها که خود تشخص‌یافتگیِ عیان ژرف‌ترینِ شکاف‌های اجتماعی هستند؛ فریاد در گلو مانده‌ی اعتراضی که خبر از واقعیتِ هولناک اعماق می‌دهد و نوید از جوشش خشم پیکارجوی ستمدیدگان اعماق. صدای اعتراض رفقای‌مان در تشکل‌های رزمنده‌ی کارگری را بازتاب می‌دهیم و ضمن اعلام همبستگی با کارگران مبارز، در برابر پایداری‌ و همت بلندشان کلاه از سر برمی‌داریم. پراکسیس | اول ماه مه ۲۰۱۵ * * * ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF اعتصاب کارگران معدن نوزده روز طول کشید. اعتصابی که سرکوب شدیدی به دنبال داشت. بیست نفر مجروح شدند؛ مدیر عامل شرکت استعفا داد، و اعتصاب پایان یافت. البته همه خواسته‌های کارگران بر اورده نشد. اتحادیه‌ی سیارپیان 801 در خط مقدم نبرد بود. دوشنبه ۹ فوریه، پلیس لهستان با گلوله‌های ۳۷ میلیمتری لاستیکی به روی کارگرانی که در مقر کمپانی زغال‌سنگ جاسترزبی2 جمع شده بودند، شلیک کرد. بیست کارگر زخمی شدند که حال بعضی از مجروحین وخیم است. زمانی که پلیس شلیک می‌کرد، کارگران فریاد می‌زدند: «شما پلیس‌ها می‌خواهید [وقایع] دسامبر ۱۹۸۱ را تکرار کنید!» (اشاره به کودتای ژنرال جاریوزلسکی3 ) اعتصاب روز ۲۸ ژانویه زمانی آغاز شد که زاگوروسکی مدیرعامل شرکت4 نه نفر از سندیکالیست‌های معدن بودریک5 را به جرم برپا کردن یک اعتصاب در همبستگی با ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF محمد: رسول، می‌توانی بگویی چند سال است که کار می‌کنی؟ رسول: ده سال محمد: الان چند ساله هستی؟ رسول: سی یعنی تا قبل از بیست سالگی کار نمی‌کردی. دبیرستان را تمام کردی؟ تمام کردم و امتحان دانشگاه هم دادم. ولی قبول نشدم و دیگر انگیزه‌ای برای درس خواندن نداشتم. چرا؟ چه باعث شد که با یک‌بار امتحان دادن، انگیزه‌ات را از دست بدهی؟ اگر قبول هم می‌شدم، نمی‌توانستم چندین سال صبر کنم تا ببینم کار گیر می‌آورم یا نه. هزینه‌ی درس هم بالاست. می‌دیدم اغلب بچه‌هایی که قبول می‌شوند حمایت خانواده را دارند. مثلا چطور حمایتی؟ مالی؟ مثلا اگر دانشگاه دولتی قبول می‌شدی، ممکن بود هزینه‌ی زیادی روی دستت نگذارد. دانشگاه دولتی قبول‌شدن هم حمایت خانواده را می‌خواهد. خانواده‌ی من حمایت نمی‌کردند. چهار تا خواهر و برادر ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF   لطفا بگو که چند سال داری و الان مشغول چه کاری هستی؟ بیست و شش ساله هستم و الان در کارخانه‌ی تولید مواد غذایی کار می‌کنم. چند وقت است که اینجا مشغول به کار هستی؟ حدود دو سال و نیم . و تو مشغول به چه کاری هستی؟ من در قسمت خدمات کارخانه کار می‌کنم. قبلا توی خط بودم ولی الان کار خدماتی می‌کنم. منظورت از کار خدماتی چیست؟ نظافت خط تولید و سالن‌ها و محوطه‌ی کارخانه. تو به تنهایی این کار را انجام می‌دهی؟ نه سه نفر هستیم. کاری نیست که یک نفری بشود انجام داد. بعضی روزها فقط نظافت محوطه تمام وقت‌مان را می‌گیرد. روزی چند ساعت کار می‌کنی؟ هشت ساعت و بعضی اوقات ده ساعت. برای این مدت چقدر حقوق می‌گیری؟ معلوم نمی‌کند. ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF طی چهارسال گذشته، این بار چهارم است که رضا شهابی زکریا دست به اعتصاب غذای طولانی‌مدت می‌زند. یعنی به‌ طور متوسط هر سال یک‌ مرتبه تنِ فرسوده و بیمارش را ابزار اعتراض و مبارزه در درون زندان کرده و پای خواسته‌هایش سخت‌جانی کرده است؛ آن‌هم به بهای تسریع فرایند اضمحلال بدن در بطن میانسالی. و نیاز به گفتن هم ندارد که این امتناع متناوب از دریافت آب و غذا و حائل کردن تن در متن مبارزه/ مقاومت درون زندان، تا چه حد از برخی مواردِ مشابه آن متمایز است؛ منظور نمونه‌هایی‌ست که بیشتر شمایل یک رژیم غذایی حساب‌وکتاب‌ شده و زیر نظر پزشک و در پرتو کلان رسانه‌های حامی‌شان را تداعی کرده‌اند تا به خدمت گرفتن تاکتیکی مبارزاتی برای دستیابی به یک حق ابتدایی. به‌ویژه گاه ژست‌های ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF حمید من تصمیم دارم قبل از هر سوالی در مورد کاری که الان انجام می‌دی، ازت بپرسم چند ساله کار می‌کنی؟ نمی دونم! خیلی وقته. هر وقت کار بوده منم کار کردم. ببین یادت میاد اولین باری که به خاطر دستمزد رفتی سر کار چند ساله بودی؟ فکر کنم ده-یازده سالم بود. تو بازار میوه کار می‌کردم. از این کارهای تابستونی بود یا اینکه دائمی بود؟ آره، اولش برای تعطیلات تابستون بود. ولی مدرسه هم که باز شد خودم [گاهی] چند تا جعبه میوه می‌خریدم و دمِ در خونه می‌فروختم. چرا؟ مجبور بودی؟ پدرم نمی‌گفت برو کار کن. ولی پولی هم نداشت که به من بده تا خرج کنم؛ یا خیلی کم بود و فقط به پول کرایه ماشینِ مدرسه رفتن می‌رسید. وقتی میوه می‌فروختم پول کمی ادامه‌ مطلب …

  نویسنده: آندره فری ترجمه: طاها زینالی در بطن مبارزات و اعتراضاتی که به استقبال برگزاری جام جهانی در برزیل رفته است، در تاریخ پنجم ژوئن کارگران متروی سائو پائولو اعتصاب جمعی‌ مهمی را آغاز کردند. این اعتصاب، که خواسته‌هایش از بهتر شدن دستمزدهای کارگران فراتر رفته است، مبارزاتی را نمایندگی می‌کند که حق همگانی استفاده از حمل و نقل عمومی را در دستور کار خود قرار داده‌اند؛ مبارزه‌ای که اینک به کانون توجه ملی تبدیل شده است و به همین دلیل تحت فشار و سرکوبِ شدید حکومت قرار گرفته است. این اعتصاب دقیقاً در سالروز شروع آکسیون‌های اعتراضی وسیعِ سال گذشته آغاز شد. تابستان گذشته، پس از این‌که تعرفه‌های استفاده از حمل و نقل عمومی افزایش یافت، میلیون‌ها نفر [در اعتراض به این تصمیم دولت] خیابان‌های صدها شهر در ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF توضیح پراکسیس: مبالغ هنگفت صرف شده از سوی دولت برزیل برای میزبانی جام جهانی ۲۰۱۴، که تنها حدود ۱۱ میلیارد دلار هزینه‌ی مستقیم را شامل می‌شود، فشارهای اقتصادی بر فرودستان این کشور را هر چه سنگین‌تر ساخته است. از این رو نارضایتی‌های حاصل از این شرایط با نارضایتی‌های پیشین نسبت به سیاست‌های راست‌گرایانه‌ی دولت برزیل درآمیخته و به هم‌بندیِ اعتراضات و اتحاد وسیع اقشار فرودست و طبقه‌ی کارگر برزیل انجامیده است. متنی که در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ای است از گزارشی خواندنی در همین رابطه، که به اعتصابات سراسریِ اخیر و اعتراضات پیاپی و متحدانه‌ی طبقه‌ی کارگر و دیگر جنبش‌های اجتماعی در برزیل می‌پردازد. این اعتراضات که در ماه‌های اخیر با رشد زیادی همراه بوده و موفقیت‌های قابل توجهی داشته، از ابتدای ماه ژوئن دوباره اوج گرفته است. ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF مقدمه‌ی پراکسیس: مجموعه‌ی حاضر شامل گفتگوهایی است با تعدادی از کارگران درباره‌ی تاریخچه‌ی شرایط کاری و تجربیات زیستی آنان در حوزه‌ی کار و معیشت و مقاومت، از کودکی تا امروز. در این گفتگوها، مخاطبْ روایت‌های مستقیم کارگران درباره‌ی فراز و فرودِ تجربیات زیسته‌ی آنها از شرایط فروش نیروی کار و شرایط کارِ مزدی را می‌شنود. با در نظر گرفتن تنوع مصاحبه‌شوندگان، این گفتگوها می‌تواند کمکی باشد تا مخاطب به درک ملموس‌تری از زندگی انضمامی و دغدغه‌های درونی کارگران، و نیز شرایط حاکم بر محیط‌های کار در ایرانِ امروز برسد، جایی که -اگر ژرف‌تر بنگرد- بی‌گمان سویه‌هایی از زندگی اجتماعیِ خود را نیز باز می‌یابد. به بیان دیگر، این مجموعه بر آن است به سهم خود، با مستندسازیِ گوشه‌‌هایی پراکنده از تجربیات روزمره‌ی کارگران، سویه‌‌های عام زیستِ اجتماعی ادامه‌ مطلب …

دریافت نسخه‌ی PDF شرح گذراندن یک بعد از ظهر با کارگران! مدت سه هفته است (از 20 فوریه) که کارگران کارخانهء ژانت‌، در کانون توجهء رسانه‌ها قرار دارند. چرا که 30 کارگر زن و مرد این کارخانهء کوچک (مادلن شهر کان) کارخانه را بدون کارفرما اداره می‌کنند. کارگران ژانت در این کارخانه هر یک بین 30 تا 40 سال سابقهء کار دارند. در این مدت، [گزارشگرانِ] کانال یکِ تلویزیون فرانسه و کانال خبری «ب.اف.ام» توسط کارگران پذیرفته شدند. در واقع کارگران تصمیم گرفتند کارخانه را اشغال کنند تا بدین صورت مانعِ بسته‌شدن آن شوند. سه‌شنبه 11 مارس، ما تصمیم گرفتیم از راه پاریس و «رن» به دیدارشان برویم، برای درک بهتر تجربه‌هاشان و هم‌چنین برای اینکه حمایت و پشتیبانی خودمان را به ایشان اعلام کنیم.   گشت و گذاری در ادامه‌ مطلب …